O ZIEMIE WSCHODNIE. Potrzeby oświatowe - Polska Macierz Szkolna
Zarząd Główny Polskiej Macierzy Szkolnej, Warszawa 1936, f. 13 x 19cm, s. 16
Delikatne zaplamienia okładki,ogólnie stan dobry

Polska Macierz Szkolna (zwana w skrócie Macierzą Polską lub Macierzą Szkolną) – polska organizacja kulturalno-oświatowa założona w 1905 w Warszawie i działająca w latach 1905–1907 oraz 1916–1918 w Królestwie Polskim, a następnie w latach 1918–1939 w II Rzeczypospolitej

Według stanu z 31 grudnia 1937 roku stowarzyszenie prowadziło 9 gimnazjów ogólnokształcących (dla 2018 uczniów), 11 gimnazjów i szkół handlowych (dla 1800 uczniów), 10 męskich szkół rzemieślniczo-przemysłowych (dla 1226 uczniów), 11 żeńskich szkół zawodowych (dla 1001 uczennic) oraz 254 szkoły powszechne (dla 11 716 uczniów), Prowadzono także 9 burs (dla 307 dzieci) oraz 23 przedszkola (dla 869 dzieci). Towarzystwo prowadziło także 2032 bibliotek, posiadających 543 567 książek i 55 856 czytelników. Wydawała swój własny organ prasowy pod nazwą organizacji, redagowany przez Józefa Stemlera. Wspierano działalność innych stowarzyszeń działających poza ówczesnymi granicami kraju, przede wszystkim Macierz Szkolną na terenie Wolnego Miasta Gdańska i Macierz Szkolną w Czechosłowacji..
Polska Macierz Szkolna zgodnie ze swym statutem deklarowała swą apolityczność, od lat dwudziestych pozostawała jednak pod wpływem najpierw Związku Ludowo-Narodowego, a potem Stronnictwa Narodowego, a także Chrześcijańskiej Demokracji. W latach 30. część działaczy była związana z obozem sanacyjnym, dzięki czemu powstało szereg kół skupiających wojskowych.
Wyprzedaż własnej kolekcji
Wysyłka INPOST-15 zł