est to bardzo spokojna ryba, zachowanie może zależeć od ilości sztuk. Trzymane pojedynczo mogą się ukrywać pośród skał, jednak nie jest to regułą. Trzymane co najmniej dwie lub więcej pływają w toni, najczęściej zajmują przydenne partie akwarium, często też siedzą sobie na piasku i odpoczywają. Dlatego lepiej trzymać chociaż dwie lub więcej, chyba lepiej się czują. Nie są jakimiś doskonałymi pływakami. Trochę problematyczne jest zestawianie tych ryb z innymi gatunkami z czterech powodów. Pierwszy, to że jako kiepskie pływaki będą nagminnie objadane przez ryby pływające szybciej. Drugi że jako drapieżniki będą polowały na małe ryby. Stąd najczęściej spotykane babki trzmiele z rodzaju Brachygobius zostaną skonsumowane. Chociaż babki z tego rodzaju są bardziej słodkowodne niż słonawo wodne. Pewna teoria głosi, że te babki nie mają wrogów naturalnych. Ze względu na ubarwienie odstraszające przypominające ubarwienie owadów z rzędu błonkoskrzydłych, grupy żądłówek, czyli pszczoły, osy, szerszenie. Jednak te owady mają swoich wrogów naturalnych, najczęściej w postaci ptaków, np. Żołny, Miodowody, czy Trzmielojady. I tak samo te babki, dla skrzydlicy ich ubarwienie nie ma znaczenia, mogą się uchować te największe osobniki. Trzeci kolki, czyli najczęściej dostępne kolcobrzuchy zielone mogą je obgryzać z płetw. Czwarty w trzech pierwszych twardych promieniach płetwy grzbietowej posiadają substancję trującą. Z tego też względu nie boją się pływać obok dużych ryb drapieżnych. W związku z tym nie nadają się do ogólnych zbiorników z rybami drapieżnymi. Które mogły by próbować je zjeść, jednak nie będą żądliły innych ryb, nie mają w tym żadnego celu, jest to system obronny. Podczas prac pielęgnacyjnych należy zwrócić uwagę gdzie znajdują się te ryby, w przypadku większej liczby policzyć czy wszystkie są na widoku. Chodzi o to żeby podczas np. odmulania dna i przestawiania skał gdzie gromadzi się brud, przypadkiem nie nadziać się na rybę. Ból jest ponoć dosyć palący ale przechodzi dosyć szybko. Ja swoje trzymam z rybami z rodzaju Omobranchus, można też zestawiać z innymi od biedy dostępnymi rybami np. flądrami z rodzaju Achirus, Trinectes, oraz babkami Gobioides i igliczniami.

Dieta :
Jest trochę problematyczna, te ryby są wykwalifikowanymi drapieżnikami, dlatego nabywając je od razu trzeba mieć przyszykowane żywe żarcie. Na początek najlepsze będą rozwielitki, wodzień zwany potocznie szklarką, ochotka, rurecznik, wazonkowiec, małe dżdżownice. Oraz narybek, najlepiej jakichś popularnych i masowo się mnożących ryb z rodziny piękniczkowatych. Są dosyć toporne w nauce spożywania żarła które się nie rusza. Nawet jak jednego dnia zaczną coś takiego jeść, na drugi dzień już o tym zapominają. Dlatego najlepiej próbować podawać różne mrożonki rozmrożone na wylot wody z filtra. Jednak i tak zanim się zdecydują na złapanie czegoś co się nie rusza, lub nie rusza się naturalnie, czyli poruszanego prądem wody, to długo się temu przyglądają z każdej strony. Ja swoje karmie dodatkowo niewielkimi kawałkami rybiego mięcha. Jednak tutaj trzeba użyć podstępu, potrzebna będzie cienka żyłka wędkarska, wystarczy 50 cm trzeba na nią nabić mięso i poruszać tak żeby kawałek fileta wykonywał gwałtowne ruchy prowokujące drapieżnika do ataku. Jeżeli ktoś kupuje sobie tą rybkę do akwarium nie dość że słodkowodnego, to jeszcze gdzie podstawową i jedyna dietą jest suszone łajno to niech sobie da spokój.