stan dobry.
JULIAN ADOLF ŚWIĘCICKI
HISTORIA LITERATURY CHIŃSKIEJ I JAPOŃSKIEJ
Warszawa 1901. Drukarnia A. T. Jezierskiego. Seria: Historia Literatury Powszechnej w Monografiach, tom II.
Format 12,5x19 cm, str. 446, czarno-białe ilustracje w tekście, półpłócienna oprawa introligatorska.
Stan: Widoczne na zdjęciu odklejenie grzbietu od bloku. blok spójny, przybrudzenia stron, otarcia oprawy. Kompletna.

Spis treści:

LITERATURA CHIŃSKA:

Geografia Chin i charakterystyka narodu.
Pismo i język.
Pochodzenie Chińczyków. Dzieje.
Ustrój państwowy.
Religia.
Życie, działalność i charakterystyka Konfucjusza.
Księgi kanoniczne.
Życie, działalność i charakterystyka Laotsego. Taoizm.
Księgi klasyczne. Mencjusz.
Szkoły filozoficzne: Kao-tse, Siun-tse, Yang-tse, Micjusz, Licjusz, Czuang-tse. Księga "O nagrodach i karach".
Szkoła filozoficzna Sing-li. Czeu-ce, Czang-ce, Sza-ce, Czu-hi. Przysłowia.
Wychowanie. Szkoły. Nauki. Historiografia. Encyklopedie. Prawodawstwo.
Rękodzieła. Sztuki piękne.
Poezja liryczna.
Poezja dramatyczna.
Powieść.
LITERATURA JAPOŃSKA:

Geografia. Charakter narodu.
Pismo.
Język.
Religia. Ustrój społeczny i państwowy. Historia.
Poezja pierwotna.
Okres Nara. Literatura klasyczna.
Okres Hejan-jo. Dalszy ciąg literatury klasycznej.
Okres Szogunów. Upadek nauki. Historia. Utwory dramatyczne No.
Okres Jeddo. Naśladownictwo Chińczyków. Dzieje. Dramat.
Literatura ludowa. Powieść. Dzieła naukowe.
Sztuki. Rękodzieła.
Doba ostatnia. Naśladownictwo Europy.
Źródła.

Julian Adolf Święcicki (ur. ok. 1850w Kozienicach, zm. 26 stycznia 1932 w Warszawie) – polski pisarz i tłumacz z literatury hiszpańskiej, portugalskiej i francuskiej. Członek (1902-1914), wiceprezes (1912) „Komitetu budowy pomnika Fryderyka Chopina w Warszawie”, podporucznik weteran powstania styczniowego.

Uczestnik powstania styczniowego, po odbyciu nauk gimnazjalnych w Warszawie studiował nauki historyczno-filologiczne w Szkole Głównej, a po jej przekształceniu – na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Po ukończeniu studiów w 1871 został sekretarzem Rady Zarządzającej Kolei Warszawsko–Wiedeńskiej, od 1888 był członkiem redakcji „Bibljoteki Warszawskiej".

Oprócz poezji lirycznych, umieszczanych w czasopismach warszawskich, pomiędzy którymi odznacza się poemat większych rozmiarów „Opętany" (Kłosy, 1876), oraz wielu artykułów krytycznych, napisał: „O własnej sile"komedia wierszem w 3 aktach; „U wrót szczęścia" dramat wierszem w 1 akcie; „O poetach i poezji arabskiej przed Mahometem" (Bibljoteka Warszawska (1878) i oddzielnie w tym samym roku); „Przegląd literatury hiszpańskiej"(Bibljoteka Warszawska (1879); „Najznakomitsi komedjopisarze hiszpańscy", studium literackie (Ateneum, 1879); „Przegląd najnowszej literatury włoskiej" (Bibljoteka. Warszawska, 1880); „Komedji wybranych Lope de Vegi"przekład wierszem (Warszawa, 1881); „Florentyna z Domaszewskich Włoszkowa" (1881); „Tryumfy orła i zaćmienia księżyca" Józefa de la Vegi (przekład, wyd. Mathias Bersohn w dwóchsetną rocznicę odsieczy Wiednia przez króla polskiego Jana III), Warszawa 1883 r. ; „Historja literatury chińskiej, arabskiej, perskiej j japońskiej" (t. 1 i 2 „Dziejów literatury powszechnej" ukazujących się w „Bibliotece najcelniejszych utworów, Warszawa 1885 r. i 1887 r.); „Teatr na Wschodzie" (Echo 1884); „Kobieta na Wschodzie w życiu i literaturze" (Kłosy, 1885); „Alfred Tennyson" (1886); „Współcześni dramaturgowie hiszpańscy" (1887); „D. Emilja Castelar" (1888); „Historja literatury francuskiej i portugalskiej, wiek XVI i XVIII" (1889). W 1901 roku rozpoczął na wielką skalę wydawnictwo pt. „Historja literatury w monografjach", z ilustracjami, oryginalnie napisana, w „Bililjotece dzieł wyborowych"; do stycznia 1903 roku ukazało się siedem tomów, obejmujących literatury: egipską, babilońską, asyryjską, chińską, japońską, arabską, indyjską, perską i żydowską.
Odznaczony Legią Honorową i Krzyżem Walecznych.
Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w Alei Zasłużonych.
Jego imię nosi ulica na warszawskim Żoliborzu.

Przesyłka zgodnie z cennikiem olx.
Zapraszam do moich pozostałych ogłoszeń.