Śliczna Figurka Piłkarza z GRAFENTHAL.

Bardzo ładne poza piłkarska.
Kolory: biel, kobalt, brąz, kremowy.

Wysokość 24 cm
Średnica podstawy 8,4 cm
Szerokość 12 cm

Stan bardzo dobry wręcz IDEALNY.

Piękny prezent okolicznościowy.

Grafenthal

[1] : Porzellanfabrik Carl Scheidig KG (1906 do 1972)

W latach, zanim odnoszący sukcesy biznesmen Carl Scheidig założył nową fabrykę, w okolicy otwarto również kilka innych, takich jak na przykład ⇒Weiß, Kühnert & Co. lub firma Unger, Schneider & Co. w Gräfenthal oraz firma Leube & Co. w pobliskim Reichmannsdorfie. Nawet jeśli okolica była idealna dla takiego biznesu, wiele osób uważało, że nie ma szans w obliczu takiej opozycji, kiedy otwierał ostatnią fabrykę porcelany w Gräfenthal lub w jego okolicach w 1906 roku. Ale wszyscy bliscy Carlowi Scheidigowiwiedział, że nie stał się tak odnoszącym sukcesy biznesmenem w oparciu o głupie decyzje, i oczywiście starannie wybrał ten obszar. Sama lokalizacja znajdowała się w pobliżu dworca kolejowego, co pozwalało na łatwą dostawę surowców i umożliwiało firmie dość łatwe dostarczanie swoich produktów do dystrybutorów w całych Niemczech. Ponadto duże ilości surowców potrzebnych do zaopatrywania całego obszaru sprawiły, że pojedynczemu zakładowi taniej było zaspokoić swoje potrzeby.

Zasadniczo tworząc asortyment bardzo podobny do asortymentu okolicznych firm, Scheidig dokładnie przejrzał katalogi dostępne w innych zakładach i powoli wypełniał luki pozostawione przez inne firmy. Wkrótce dealerzy, odwiedzając inne firmy w poszukiwaniu nowości, dowiedzieli się, że Scheidig oferuje szeroki wachlarz produktów, których szukali. Tak jak ScheidigPlanowano, że dealerzy zaopatrzyli się w inne firmy, a następnie przyjechali odwiedzić go, aby dokończyć zakupy – cały obszar w Gräfenthal i okolicach oferował wszystko, czego potrzebowali. Wkrótce do jego firmy dołączyli projektanci i specjaliści z innych obiektów, których przyciągnęła swoboda pomysłów i projektów, które oferował; w 1913 roku fabryka zatrudniała już 160 osób.

Minęło sporo czasu, zanim inne firmy zauważyły, że Scheidig zaczął wydawać bezpłatne próbki swoich prac za każdym razem, gdy dealerzy dzwonili i otrzymywali już duże kontrakty od dealerów, których przekonała jakość i wzornictwo. Ale było już za późno, aby powstrzymać sukces i w 1925 roku mógł przejąć fabrykę Steinbrenner & Co. w Reichmannsdorf, którą nadal prowadził jako filię, aby sprostać rosnącemu zapotrzebowaniu. Wspierany przez pełne księgi zamówień, ScheidigSpecjalizował się w figurkach i ustawieniach grupowych, co zaowocowało kompletnym asortymentem wspaniałych przedmiotów, które również zaczął sprzedawać na całym świecie. Biznes szedł dobrze i w 1930 roku fabryka zatrudniała 250 pracowników, ale już kilka lat później firmie udało się przetrwać II wojnę światową. Obecnie pod zarządem rady dyrektorów były reaktywowane jeden po drugim dawne szlaki handlowe. Wraz z powstaniem Niemieckiej Republiki Demokratycznej w 1949 r. cała działalność uległa zmianie i eksport ograniczył się tylko do krajów socjalistycznych.

Zwłaszcza w pierwszych latach przywódcy „ NRD”zawsze twierdzili, że ich kraj jest samowystarczalny, ale po pierwszych latach nowo narodzonego państwa socjalistycznego stawało się coraz bardziej oczywiste, że państwo potrzebuje obcej waluty. Biorąc pod uwagę dość rozpaczliwą sytuację państwa, trzeba było zmobilizować wszelkie możliwe źródła iw 1971 r. zdecydowano, że potrzebny jest plan eksportu na dużą skalę, aby osiągnąć większy przepływ waluty obcej. Jednym z najbardziej obiecujących obszarów zainteresowania był szeroki wachlarz zakładów porcelanowych i garncarskich zlokalizowanych w kraju. Nie tylko było tam wiele znanych nazwisk, ale zakłady produkowały również wszystko, co było potrzebne i poszukiwane w innych krajach. Oczywiście politycy obawiali się, że zaangażowane firmy, nie do końca znacjonalizowane, mogą wrócić do „postępowania kapitalistycznego”. Uniknąć tego,Porzellanfabrik Carl Scheidig ⇒KG , która do tej pory była firmą prywatną, nawet jeśli znajdowała się pod nadzorem państwa.

[2] : VEB Porzellanfiguren Gräfenthal (1972 do 1990)

Po całkowitym upaństwowieniu firmy powierzono jej także odpowiedzialność za inne pomniejsze obiekty w jej sąsiedztwie. Jak nazwa ⇒VEBwskazuje („Porzellanfiguren” to po niemiecku „figurki porcelanowe”), jego głównym celem było skoncentrowanie się na sektorze figurkowym na rynku, tak jak czyniły to inne kombinacje w swoich obszarach zainteresowań. Od zarania nowego państwa w 1949 do 1972 wiele wzorów i form powoli, ale nieuchronnie, ze względu na zmienioną sytuację rynkową, zostało wyrzuconych do archiwów. Ale w okresie własności państwowej jeszcze większa ilość została zrzucona w głębokich piwnicach fabryki po prostu dlatego, że fabryka musiała skupić się na prostszych przedmiotach, aby osiągnąć zaplanowaną produkcję, ponieważ były one znacznie łatwiejsze w produkcji i sprzedaży. Nawet jeśli wyprodukowane elementy nadal miały swój dawny urok i są klasą samą w sobie, dramatyczny ogólny spadek jest zbyt oczywisty, co można zaobserwować również w wielu innych obiektach państwowych w tym okresie.

Tuż przed 9 listopada 1989 r. (upadek muru berlińskiego) warunki pracy w Gräfenthal gwałtownie się pogorszyły. Część siły roboczej widziała w końcu nadchodzący koniec państwa, podczas gdy inni po prostu utrzymywali, że cała sytuacja jest planem propagandowym mającym podkopać socjalistyczne morale. Dostrzegając rosnącą presję, w tym możliwość walk między robotnikami, dyrektorzy fabryki zrobili jedyną rozsądną rzecz i aby uniknąć starć między różnymi grupami pracowników, nakazali zamknięcie fabryki i odesłanie ludzi do domów do sytuacja się uspokoiła.

[3] : Porzellanfiguren Gräfenthal GmbH (1990 do ...)

Po zjednoczeniu Niemiec firma rozpoczęła działalność jako mała spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Ponadto, dzięki środkom przekazanym przez samorząd, zaczęli przekształcać fabrykę w Reichmannsdorf w muzeum przemysłowe. W pierwszych miesiącach postępowanie było bardzo powolne i przetrwało tylko dzięki sprzedaży głównie produktów, które pozostały w Gräfenthal niedokończone od czasu zamknięcia. Nowi właściciele wiedzieli, że zrujnowany stan fabryki spowodowany był ciągłymi zaniedbaniami w epoce NRD i tylko ukrywał dawną świetność.

Od samego początku przydzielono dwóch pracowników do wydobycia z archiwów wszystkiego, co przydatne, a wreszcie po miesiącach poszukiwań nowi właściciele mogli spojrzeć wstecz na całą historię obiektu. Absolutnie wszystko, czego dusza zapragnie, wciąż tam było: katalogi, wzorniki kolorów, plansze dekoracji, zdjęcia, a nawet stare formy używane do produkcji starych figurek Scheidiga . Wszystko tam było, nieuszkodzone, tylko czekało na uwolnienie z grubej warstwy kurzu i ponowne użycie.

Dziś firma posiada imponującą linię produktów obejmującą ponad 10 000 modeli. Jednak wszystkie zainwestowane pieniądze i czas nie zostałyby ukończone bez ostatecznej zmiany nazwy: firma teraz dumnie nosi nazwę Porzellanfiguren Gräfenthal (ehemals Carl Scheidig) ⇒GmbH dla upamiętnienia swojego byłego właściciela

W okresie, w którym fabryka była główną częścią VEB Porzellanfiguren Gräfenthal, wiele elementów figuralnych nosiło specjalną kombinację znaków: starsza sygnatura Carla Scheidiga „KRONENADLER” była połączona z koroną oryginalnie używaną przez inną część kombinatu , ⇒ Wagnera i Apela . Przedmioty z tą kombinacją znaków zostały stworzone w fabryce Gräfenthal przy użyciu dawnych form Wagner & Apel .

Wyprzedaż kolekcji.

A011/