Witam,

Zapraszam do zaglądnięcia na moje pozostałe ogłoszenia - obecnie robię wyprzedaż biblioteczki.

Dane dotyczące książki poniżej.

Stan: Dobry - jak na zdjęciach - książka ma prawie 75 lat, posiada przebarwienia i przybrudzenia, ale biorąc pod uwagę wiek - jest w bardzo dobrym stanie.
Na pierwszej stronie dedykacja autorki.

Autor: Maria Jarochowska

Tytuł: Chleb i sól. Z chłopami polskimi u kołchoźników radzieckich

Rok wydania: 1951

O autorce:
Urodzona 15 grudnia 1918 w Krakowie w rodzinie ziemiańskiej; córka Joachima Jarochowskiego i Marii z Wiktorów. Po ukończeniu w 1937 Gimnazjum Królowej Jadwigi w Krakowie, studiowała historię sztuki i matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ). W okresie okupacji niemieckiej przebywała początkowo w Rzeszowie, pracując jako posługaczka w szpitalu. W 1942 powróciła do Krakowa, gdzie znalazła pracę w wypożyczalni książek. Kontynuowała studia na tajnym UJ, uzyskała magisterium w zakresie historii i historii sztuki. W czasie powstania warszawskiego przebywała w stolicy i pracowała w szpitalu na Sadybie Czerniakowskiej. Po jego upadku powróciła do Krakowa. Nawiązała kontakt z Polską Partią Socjalistyczną, brała udział w kolportażu prasy partyjnej. W 1945 została członkiem Polskiej Partii Robotniczej (od 1948 Polska Zjednoczona Partia Robotnicza). W tymże roku została wybrana do Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie. Debiutowała recenzją pt. Żywa książka, dotyczącą powieści André Malraux Nadzieja, ogłoszoną w tygodniku „Odrodzenie” (1945nr 28). Pracowała jako sekretarz redakcji tygodnika „Głos Pracy”, a następnie dziennika „Echo Krakowa”. W końcu 1946 wyjechała jako stypendystka do Paryża, gdzie od maja 1947 pracowała w „Gazecie Polskiej”, początkowo jako sekretarz redakcji, a od jesieni 1949 redaktor naczelny. W tym czasie podróżowała wiele po Francji (odwiedzała także ośrodki polskich emigrantów), nadsyłając do prasy krajowej korespondencje. Była także w Belgii i Włoszech. Wstąpiła do Komunistycznej Partii Francji. W styczniu 1950 została aresztowana i wysiedlona z Francji. Po powrocie do kraju prowadziła przez dziesięć miesięcy świetlicę w spółdzielni produkcyjnej w Belnie (pod Gostyninem). W 1951 zamieszkała w Warszawie. Odbyła podróże reporterskie po Ukrainie (1950) i Niemieckiej Republice Demokratycznej (1951). W 1952-57była posłem do Sejmu Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1955). Zmarła 20 sierpnia 1975 w Warszawie; pochowana tamże na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.