Dziś w nocy podejmę moją trzecią próbę ucieczki, ona musi się udać. Czuję, że to odmieni całe moje życie, może równie radykalnie jak wtedy, kiedy pozbawili mnie ciała. Dziś w nocy muszę wyruszyć w drogę, obojętnie za jaką cenę.

To nie jest budujący widok. Mówienie o twarzy byłoby przesadą. Jestem tylko mózgiem leżącym w akwarium. Zostawiono mi jedno oko. Sterczy z mózgu jak mała pisanka na patyczku. Usunięto wszystko, co nie jest potrzebne: korpus, szyję, twarz, samą czaszkę, mięśnie oczu. Jednak pozwolono mi zatrzymać jedno oko. Widzę dobrze, ale tylko wtedy, kiedy patrzę prosto przed siebie.