Kubuś to chyba największa przylepa z całego azylu, nie można wręcz się od niego odpędzić. Kiedy go głaszczesz, jest najszczęśliwszy na świecie i przytula się do ciebie całym ciałem. Kiedy tego nie robisz, stara się zwrócić twoją uwagę, popiskując i szturchając cię delikatnie pyszczkiem, byś zaoferował mu trochę pieszczot. Kubuś to zdecydowanie pies domowy, odnajduje się tam jak u siebie. Bardzo źle znosi pobyt w schronisku i znalezienie dla niego domu jest PILNE.

Imię: Kubuś
wiek: około 10 lat
płeć: samiec
wielkość: średni (do kolana)
mocne strony: spokojny, łagodny, dobrze dogaduje się z innymi psami, pieszczoch, pełen energii do zabawy
specjalne potrzeby: pies bez wad - potrzebuje pilnie domu

Trafił do schroniska wtedy, gdy jego pana zabrano do domu opieki - stracił wówczas wszystko, co miał, i była to dla niego bardzo dotkliwa strata. Mieszkał (wtedy, kiedy miał jeszcze normalne życie) w domu, nie na podwórzu i widać, że był ze swoim panem bardzo zżyty. Przez 10, a może więcej lat, jego świat był stabilny i poukładany - i nagle wszystko mu się rozsypało. W schronisku nie mógł się odnaleźć: cały czas wyglądał, wyczekiwał, popiskiwał. Nawoływał, ale odpowiedzi nie było. Zagubiony, trochę już niedołężny, przeraźliwie samotny - gasł w oczach. I pewnie tak by się stało, zakończyłby życie w schronisku, gdyby nie został stamtąd zabrany. Nie do domu i nie do miejsca, w którym byłby jedynym lub jednym z dwóch czy trzech psów. Tu, gdzie jest, nadal mieszka w kojcu i w budzie, wokół siebie ma dużo psów, i ciągle mało czasu spędza z człowiekiem. Ale odbił od dna i postanowił żyć. Okazał się bardzo kontaktowym psem, jeśli może, ciągle łazi za człowiekiem i domaga się uwagi, głaskania i przytulania. Przez kilka dni po kastracji przebywał w domu - od razu władował się na łóżko, pokazał też, że potrafi sam otwierać sobie drzwi. Uwielbia spacery, wypuszczony z kojca, bryka radośnie, jakby miał kilka lat. Wygląda pięknie, jak pies, który odzyskał godność. I właściwie tym happy endem można by zakończyć, gdyby nie to, że Kubuś rozpaczliwie tęskni za człowiekiem: żeby mieć kogoś dla siebie, na stałe, na dłużej. Obiecał, że nie będzie chorował i że pożyje tak długo, ile się da - byle tylko ktoś go do siebie zabrał.
POMAGAMY W TRANSPORCIE
Kontakt w sprawie adopcji: Krystyna tel. 50*******97