Wysiedlenia Polaków z Pomorza – masowe wysiedlenia ludności polskiej i żydowskiej z terenów Pomorza Gdańskiego, dokonywane przez okupantów niemieckich w latach 1939–1943.

Polscy historycy oceniają, że w latach II wojny światowej z terenów Pomorza Gdańskiego – wcielonych do Rzeszy jako tzw. Okręg Gdańsk-Prusy Zachodnie (niem. Reichsgau Danzig-Westpreußen) – wysiedlonych zostało od 120 tys. do 170 tys. obywateli polskich narodowości polskiej i żydowskiej, na których miejsce sprowadzono blisko 120 tys. niemieckich osadników. Akcja wysiedleńcza przybrała największe natężenie i najbrutalniejszy charakter w okresie między październikiem 1939 a marcem 1941. Później wywózki Polaków na tereny Generalnego Gubernatorstwa zostały zastąpione tzw. „komasacją rodzin polskich”, wysiedleniami wewnętrznymi oraz wzmożoną akcją germanizacyjną.