Ogromny kolorowy drzeworyt sztorcowy z drugiej połowy XIX wieku. przedstawiający wiejską zabawę. Sztych wykonany wg obrazu Wincentego Wodzinowskiego.
Wincenty Wodzinowski (ur. 1866 w Igołomi, zm. 5 lipca 1940 w Krakowie) – polski malarz.
Życiorys
W latach 1880–1881 studiował w Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona w Warszawie, w latach 181889 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Leopolda Löfflera, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki. W latach 1890–1892 uzupełniał wiedzę w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. W 1892 powrócił do Krakowa, blisko 20 lat (1899–1916) wykładał na Wyższych Kursach dla Kobiet im. Adriana Baranieckiego[1]. W 1894 otrzymał srebrny medal na wystawie w Chicago.
Malował pejzaże, portrety, kompozycje realistyczne i symboliczne, wiejskie sceny rodzajowe. W późniejszych latach seryjnie powtarzał te same motywy.
W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich. 1 listopada 1916 został mianowany chorążym kancelaryjnym. Wiosną 1917 pełnił służbę w Krajowym Inspektoracie Zaciągu[2].
W 1923 został wybrany prezesem honorowym Związku Polskich Artystów Plastyków w Krakowie[3].
Zmarł 5 lipca 1940 w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera VIII-3-17)[4].
Stan zachowania idealny, wymiary: 56 x 41 cm.