Wilhelm Zdobywca, czasami nazywany Wilhelmem Bękartem był pierwszym normańskim królem Anglii, panującym od 1066 r aż do swojej śmierci. Oto oryginalny (potwierdzony wysokim gradingiem NGC) denar normandzki wybity w historycznym mieście Rouen.

William Zdobywca (1027 - 1087), znany również jako William Książę Normandii, poprowadził w 1066 roku inwazję Normanów na Anglię, podczas której pokonał i zabił swojego rywala Harloda Godwinsona w czasie bitwy pod Hastings. William został koronowany na króla Anglii w dzień Bożego Narodzenia 1066 roku przyjmując imię William I. Zagwarantowanie swojego panowania nad nowym królestwem kosztowało go następne pięć lat ciężkich bitew zarówno przeciwko rebeliantom jak i najeźdźcom.

Po koronacji, łącząc obowiązki króla Anglii z nieprzerwanym panowaniem nad księstwem Normandii, William wprowadził politykę redystrybucji ziemi i przyznawania majątków angielskich normańskiej elicie. W ten sposób, na wiele wieków nierozerwalnie powiązał historię Anglii i Francji. Znakomity dyplomata, utalentowany dowódca wojskowy i bezwzględny władca, William umarł z przyczyn naturalnych w 1087 roku w Caen, w Normandii, gdzie do dzisiaj znajduje się jego grób.

Zdjęcie nr 4 ilustruje kampanię Wilhelma podczas jego inwazji na Anglię w 1066 r. — decydujący wysiłek militarny i polityczny, który zmienił brytyjską historię. Wilhelm twierdził, że korona angielska została mu obiecana przez Edwarda Wyznawcę (panował w latach 1042–1066) i postanowił potwierdzić to roszczenie po śmierci Edwarda i wstąpieniu na tron ​​Harolda Godwinsona .

Opóźniona przez złą pogodę armia Williama wylądowała na wybrzeżu Sussex pod koniec września 1066 roku. 14 października spotkał się z siłami Harolda w bitwie pod Hastings , gdzie Harold zginął, a armia anglosaska została rozgromiona. Następnie William maszerował przez Kent, pustosząc obszary oporu i wykorzystując połączenie siły i dyplomacji, aby osłabić opozycję. Pomimo początkowego oporu wokół Londynu, zmiana taktyki i przybycie posiłków pozwoliły Williamowi otoczyć miasto . Pod koniec października zabezpieczył stolicę i został uznany za króla. W Boże Narodzenie 1066 roku Wilhelm został koronowany na króla Anglii (panował w latach 1066–1087) w Opactwie Westminsterskim, co oznaczało początek rządów normańskich i głęboką transformację angielskich rządów, języka i społeczeństwa.

Miasto Rouen w starożytności gród galijski, następnie rzymskie miasto Rotomagus. Od ok. 260 biskupstwo (później arcybiskupstwo). W 841 i 859 spalone przez Normanów. Od 911 stolica księstwa Normandii. Ważny port rzeczny, ośrodek handlu (zwłaszcza z Anglią, później z Hanzą) i rzemiosła (sukiennictwo). Rouen zmonopolizowało morski eksport wina z Szampanii i Burgundii.

W latach 1147–1167 mieścił się tutaj dwór cesarzowej Matyldy, która po przegranej walce o angielską koronę ze swoim kuzynem królem Stefanem przeniosła się na stałe do Francji. Cesarzowa zmarła w 1167 roku i została pochowana w tutejszej katedrze. Około 1170 roku miasto uzyskało samorząd. W 1204 miasto zostało włączone do domeny królewskiej. W 1382 powstanie pospólstwa i utrata samorządu. W czasie wojny stuletniej w latach 1419–1449 w rękach Anglików. W 1431 miejsce spalenia na stosie Joanny d’Arc. Od 2. połowy XV w. rozkwit miasta związany z handlem kolonialnym i wyrobem fajansów. Od 1449 siedziba sądu, przekształconego w 1515 przez Franciszka I w parlament.

W XVI i XVII w. ośrodek hugenotów. Po wybuchu rewolucji francuskiej w 1789 ośrodek rojalistów. W XIX w. dalszy rozwój przyśpieszony usprawnieniem żeglugi na Sekwanie i połączeniami kolejowymi.

WYPRZEDAŻ PRYWATNEJ KOLEKCJI