Sprzedaż wyłącznie wysyłkowa za pośrednictwem bezpiecznych przesyłek OLX.
Oferujemy tylko nowe produkty – każdy z nich ma już maksymalny rabat, dlatego ceny są ostateczne i nie podlegają negocjacji.
Brak możliwości odbioru osobistego.
Potrzebujesz kilka rzeczy z naszych ogłoszeń? Napisz do nas!
Zbierzemy wszystko i wyślemy w jednej paczce

Masz problem ze znalezieniem innych naszych ofert w sklepie, ponieważ na OLX obowiązuje limit 1000 ogłoszeń?
To żaden problem! Wystarczy, że:

Zmienisz lokalizację na Ostrów Wielkopolski , Dolnośląskie

W wyszukiwarce ustawisz:
- Firma
- Nowe
- Kategoria: Książki

Dzięki temu powinny wyświetlać się wyłącznie nasze ogłoszenia i z łatwością znajdziesz interesujące Cię pozycje!

Wilcze dzieci
32252A02370KS
- Autorzy: Sawicka Wioletta
- Język wydania: polski
- Oprawa: Miękka
- Rok wydania: 2022

Dziecko wobec wojny jest zawsze ofiarą, niezależnie po której stronie frontu się urodziło.

Historie i świadectwa "wilczych dzieci", czyli wojennych sierot z obecnych terenów Warmii i Mazur oraz Obwodu Kaliningradzkiego, które jeszcze długo po 1945 roku ukrywały się w lasach.
Upadek Trzeciej Rzeszy rozpoczął się z chwilą wkroczenia Armii Czerwonej do Prus Wschodnich, pierwszego terytorium Rzeszy, do którego dotarli sowieccy żołnierze. Rosjanie wystawili Niemcom bardzo wysoki rachunek za zbrodnie popełnione przez nazistów na froncie wschodnim.

Bojowy szlak czerwonoarmistów znaczyły stosy bestialsko pomordowanych bezbronnych ludzi, masowe gwałty, grabieże, pożary i powszechna dewastacja mienia. Nikt nie był bezpieczny od żądnych zemsty sowieckich zdobywców. Śmiertelne żniwo wśród ludności cywilnej zbierał też przeraźliwy głód. Gdy umierały matki, dzieci, często kilkuletnie, zostawały same.

Według różnych źródeł w lasach i ruinach tych terenów ukrywało się około dziesięciu tysięcy sierot. Niektóre źródła podają, że nawet dwadzieścia tysięcy. By zdobyć cokolwiek do jedzenia, przemierzały pieszo wiele kilometrów. Przekradały się też na Litwę, gdzie żebrząc o żywność, miesiącami, czasem latami, tułały się od wioski do wioski. Kilka dekad później nazwano je wilczymi dziećmi.

Ktoś mógłby rzec - co to za nazwa! Ale czyż nie jesteśmy trochę, jak wilki? Razem z wilkami spędzaliśmy czas w lasach - mówi jedno z byłych "wilcząt".
To jest prawdziwa opowieść o nich.