Stan bardzo dobry

Stanisław Swianiewicz był jedynym spośród oficerów polskich internowanych w obozach sowieckich, któremu wypadło być w pobliżu lasu katyńskiego w czasie, gdy odbywała się tam egzekucja. 29.04.1940 r. wywieziono go z obozu w Kozielsku razem z grupą ok. 300 oficerów przeznaczonych do likwidacji. 30.04 rano na stacji Gniezdowo, gdzie miał miejsce wyładunek, porucznik Swianiewicz został odłączony z tej grupy i przewieziony do więzienia w Smoleńsku, a stamtąd w Moskwie na Łubiance. Autor opisuje szlaki, które poprzez boje kampanii wrześniowej doprowadziły go pod Katyń, a potem jego losy w więzieniach i łagrach sowieckich oraz pobyt w roku 1942 w polskiej ambasadzie w Kujbyszewie, gdy polskie czynniki zarówno wojskowe, jak i cywilne poszukiwały jakichkolwiek śladów po zaginionych 15 tysiącach polskich oficerów i policjantów, o których władze sowieckie odmawiały wszelkich informacji. Autor był wówczas jedynym człowiekiem, który wskazywał na właściwy ślad, którym należało iść, aby przeniknąć tajemnicę zaginionych oficerów.