"Nagle w powietrzu dało się słyszeć przeraźliwy dźwięk wycia syren, chwile później słychać był huk i odgłosy łamanych gałęzi. Wszystko działo się szybko, można powiedzieć że za szybko. Pet zdążył jeszcze wysłać swoje własne pole indywidualne w kierunku zbliżającego się zwierza, ale chwile później przestał, bo poczuł martwotę jego mózgu. Po raz kolejny przez swoją nieuwagę pozbawił życia kolejnego stworzenia. Strasznie był na siebie zły za popełnienie takiej gafy. Anna starała się go pocieszyć, ale kiepsko wypadła w roli matki miłosiernej.."

Książka z zasobów biblioteki domowej. Stan dobry.