DEONIE MI DRZA, gdy opieram sie o ceglany mur. Moja skóre chtoszcze zimny, ostry deszez, padający z nieba, którego nigdy wezesniej nie widziałam. Trudno mi łapac oddech, zorientowac sig, gdzie, je-stem. Wiem tylko, ze Firebird zadziatat. Wisi na mojej szyi, wciąż promieniujacy cieptem po podrózy. Nie mam czasu. Nie wiem, czy zostaly mi minuty, sekundy, czy jeszcze mniej. Rozpaczliwie przeszukuje nieznane ubranie - krótka sukienka i lśniący zakiet nie maia kieszeni, za to na ramieniu mam mata torebke. Kiedy zaczynam w niej grzebad, nie znajduje długopisu, ale jest szminka. Drzacymi palcami odkrecam ja i gryzmole napis na obszarpanym plakacie na scianie zautka. To wiadomość, która musze przekazac, jedyna rzecz, jaka musze zapamigtaé, gdy zniknie wszystko to, czym jestem
ZABIJ PAULA MARKOVA.