Tupek
Napisać o nim że jest radosny, to jak nie napisać nic. Ten piesek jest radością. Radością jest jego merdający ogonek, uśmiechnięty pyszczek. Radością jest jego każde wyjście z boksu na spacer, każde spotkanie z opiekunami, innymi psami, każda kąpiel w kałuży, tarzanie w liściach. Tupek to sama radość, niestety z odrobiną lęku. Nie wiemy nic o jego przeszłości. Wiemy natomiast, że w schronisku bardzo się otworzył i że jest gotowy przeprowadzić się do prawdziwego domu.
Tupeczek jest niedużym pieskiem niskopodłogowym. Przepełnia go radość, masa pozytywnej energii, miłość do wszelkiego stworzenia i domieszka terierowego uporu. To wszystko sprawia że nie można się z nim nudzić i że jest chyba najlepszym lekiem na wszelkie depresje, złe dni i takie tam. Żeby zaufać potrzebuje trochę czasu. Nie stroni od ludzi, nie boi się kiedy spotykamy kogoś obcego w lesie, bez problemu podchodzi do każdego, kiedy biega luzem po schronisku. Lęk pojawia się kiedy ktoś obcy chce go pogłaskać, zabrać na spacer, ubrać w szelki. Kiedy nie jest pewien o jego zamiary. W tym lęku nie ma agresji, bo Tupcio należy do psów, które nigdy nie warknęły, nie szczeknęły, nie ugryzły człowieka. Kiedy się boi, kładzie się na plecach.
Kiedy kogoś pozna i zaufa będzie naprawdę wspaniałym psim towarzyszem. Z Tupkiem znamy się dłuższy czas. Sporą drogę przeszliśmy razem, drogę podczas której on nauczył się przede wszystkim ufać ludziom i cieszyć ich towarzystwem. Potrafi chodzić na smyczy i to całkiem nieźle. Ale czasem jak się uprze, żeby podejść do innego pieska i się z nim przywitać to trudno go od tego odwieść. A Tupek najchętniej przywitałby się z każdym napotkanym psem i próbował z nim zaprzyjaźniać. Jego relacje z innymi psami są bardzo dobre, chociaż bywa namolny i często mają go dosyć. Takie samo pozytywne nastawienie ma do kotów, a i koty w naszej kociarni chętnie podchodzą się z nim zapoznać. Daje się wyczesywać, pozwolił się również wykąpać, teraz powoli przyzwyczajamy go do samochodu, na razie nigdzie nie jeździmy, ale i na to przyjdzie czas. Na spacery ze mną rzadko wychodzi na smyczy. Uwielbiam patrzeć jak biega luzem po lesie, a on uwielbia biegać, jest wtedy najszczęśliwszy. Wszystkie kałuże są jego. Nie może się nacieszyć wolnością, wącha każdy krzaczek, tarza się chyba milion razy w trawie, śniegu, liściach, w zależności od pory roku. Nigdy nie odbiega daleko, pilnuje żeby nie stracić opiekuna z pola widzenia, raczej nie interesuje się tropieniem zwierzyny. Uważam tylko na to, żeby nie podbiegał do agresywnych psów, chociaż mam wrażenie że on z każdym potrafiłby się zakumplować.
Szukamy dla Tupka opiekunów, którzy mają dystans do siebie, radość życia, pozytywne nastawienie. Którzy pozwolą mu być sobą, biegać po łąkach, lasach, tarzać się w kałużach, oczywiście nie zawsze, ale chociaż czasem. Którzy nie będą mieli problemów, żeby posiedzieć z nim na podłodze ze smaczkami w ręku, albo ręką umazaną pasztetem. Takich, którzy będą rozumieli, że taki pies potrzebuje trochę czasu, przestrzeni, zachęty, mnóstwa pozytywnej energii, żeby po czasie oddać to co ma najlepszego- całego siebie, małe wielkie psie serduszko, swoją radość i swoją wspaniałą energię. Tupek może zamieszkać z innymi psami i nawet fajnie, żeby miał w przyszłości możliwość spędzania czasu w towarzystwie psich przyjaciół. Może zamieszkać z kotami. W grę wchodzi także dom ze starszymi dziećmi, chociaż dla takich psów im mniej domowników, tym lepiej. Łatwiej będzie mu się zaadaptować w domu z ogrodem w spokojnej okolicy, ale nie jest to wymagane. Jego lęki nie są na tyle duże żeby nie mógł się przystosować do życia w mieście, w bloku. Najważniejsze, żeby miał obok kogoś, komu będzie ufał, wtedy szybko pokona swoje lęki i przystosuje do każdych warunków życia. W schronisku zrobiliśmy dla niego co się dało, teraz pora do domku.