Jak na swoje 50 lat to książka jedynie pożółkła reszta bdb.
Świetne jak to bywało kiedyś ilustracje.
Carlos rozejrzał się. Na ścianie wisiał portret mężczyzny we fraku, z trójbarwną szarfą na piersi. Prezydent Chile, rozkazujący wszystkim policjantom. patrzył mrocznie na Carlosa, jakby mu się jego obecność tutaj nie podobała. Zdawał się zapytywać: - Jakież to licho nosi cię po świecie? - Tak pytała zawsze matka, gdy za długo wracał z roboty. Pod ścianą straszył długi rząd karabinów, między oknami głośno tykał zegar.

Carlos znów musiał przełknąć ślinę, jak przedtem na gościńcu. Straszno mu było w tej lwiej jamie. Żeby go tylko ten porucznik do domu nie odesłał. Nie może tam przecież wrócić. Musi tu pozostać. najlepiej byłoby w ogóle nie zbliżać się do policji. Lecz nie można tego unknąć, musi przecież rozpytać o Pepeego. Carlos usłyszał kroki. Wszedł porucznik

Można odebrać osobiście lub wysyłka