Tawuła Douglasa może dorastać do ok. 1,5 -2 m wys. Posiada gęsty, wzniesiony pokrój i mocno rozrasta się za pomocą podziemnych rozłogów. Rozwija rozłożyste, sztywne pędy, gęsto pokryte układającymi się naprzemianlegle sezonowymi, jajowatymi lub szerokolancetowatymi, ząbkowanymi na brzegach liśćmi z wyraźnie zaznaczonym na blaszce unerwieniem. Zewnętrzna strona blaszki jest zielona, natomiast spód pokryty niemal białym, meszkowatym kutnerem. Młode pędy początkowo są miękkie i gęsto owłosione, z wiekiem sztywnieją, tracą owłosienie i pokrywają się brązowo-czerwoną korą.

Tawuła Douglasa kwitnie latem (VI-VII), wydając drobne, ciemnoróżowe kwiaty z wystającymi pręcikami, zebrane na szczytach pędów w dość długie, smukłe, gęste, wiechowate kwiatostany, sprawiające wrażenie „puszystych”. Kwiatostany po przekwitnieniu brązowieją i długo utrzymują się na pędach.