Na sprzedaż bardzo rzadkie oryginalne dokumenty wojskowe z oznaczeniem TAJNE z manewrów m.in. 5 i 10 Pułk Artylerii Ciężkiej z 1925 r. w skład dokumentów wchodzą:

1. 1.Rozkaz działania na dzień 10.IX.1925 r. wydany przez Grupa Og. Działania Mjra M./X.PAC sygnatura L.Dz. 951/25.Tjn (pieczątka Tajne) – maszynopis z odręcznymi poprawkami i odręcznym podpisem D-ca Grupy Działania (podpis nieczytelny), dokument zawiera opis położenia ogólnego, zadania, Zadania grupy, Plan ognia, obserwacja łączność przygotowanie ognia, zaopatrzenie

2. 2.Rozkaz techniczny łączności z dnia 15.IX.1925 r. – maszynopis oryginalny i wersja pisana przez kalkę – dokument zawiera informacje o miejscu postoju, osi łączności, łączność telefoniczna, charakterystyka techniczna, szyfrowanie, regulowanie czasu miejsce na podpis Oficer łączności Grupy Art. N.N. porucznik.

3. 3.Szkic sytuacyjny II/5 PAC skala 1:100000 II dyon 5 P.A.C. podpisane dca II./5 P.A.C Mikucki kapitan – mapka zawiera rozmieszczenie wojsk (baterie, obserwatorzy, centrala telefoniczna oraz linja telefoniczna) w okolicach Bendzina.

Wszystkie dokumenty są oryginalne z epoki dostarczają interesujących informacji na temat działania wojsk artyleryjskich II RP z 1925 r. w czasie manewrów tj. symulowanych walk z przeciwnikiem.

10 pułk artylerii ciężkiej (10 pac) – oddział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

10 pułk artylerii ciężkiej został sformowany 5 października 1921 z połączenia 2 dywizjonu artylerii ciężkiej Legionów i 11 Kresowego dywizjonu artylerii ciężkiej. Z chwilą wcielenia w skład pułku dotychczasowy 2 dac został przemianowany na I dywizjon, a 11 dac na II dywizjon[1][2]. Do 1939 pułk stacjonował w Pikulicach (garnizon Przemyśl). W 1939 pułk zmobilizował między innymi: 60 dywizjon artylerii ciężkiej, 2 dywizjon artylerii ciężkiej, 22 dywizjon artylerii ciężkiej, 24 dywizjon artylerii ciężkiej, I dywizjon 5 pac. Po zakończeniu mobilizacji pułk został rozformowany.

5 pułk artylerii ciężkiej (5 pac) – oddział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Pułk sformowany został w 1921 w wyniku przemianowania wojennego 6 pułku artylerii ciężkiej i połączenia I dywizjonu 6 pac z 21 dywizjonem artylerii ciężkiej. Do 1939 jednostka stacjonowała w garnizonie Kraków, w koszarach im. gen. Bema (Okręg Korpusu Nr V).

Działania bojowe 5 pac:

W dniu 3 września 5 pac opuścił Kraków. Maszerujący w rejonie Kolbuszowej 5 pac (bez I dywizjonu) napadnięty został przez niemiecki podjazd pancerno-motorowy; ogniem na wprost z szosy odparto niemiecki atak tracąc jeden działon 6 baterii oraz ok. 20 kanonierów i 10 koni.

W trakcie zajmowania stanowisk II/5 pac został ostrzelany niecelnie przez artylerię niemiecką. Od godz. 9.00 15 września dywizjon, prowadząc silny ostrzał, udaremnił niemieckiej 8 DP próby forsowania Tanwi. 16 września ponownie ostrzeliwano pododdziały niemieckie prowadzące rozpoznanie obrony zgrupowania 3 pspodh. Pułk był atakowany przez lotnictwo niemieckie. Zbombardowane zostało stanowisko dowodzenia 5 pac, na którym poległo kilku żołnierzy i utracono kilka koni. Dwukrotnie była atakowana przez lotnictwo 4 bateria, gdzie zostało rannych 2 kanonierów, utracono 2 konie i wóz taborowy. Nocą 16/17 września 5 pac przemaszerował do rejonu Zwierzyńca; po zajęciu stanowisk ogniowych zwalczano niemiecką artylerię, 4 bateria kpt. Pasternakiewicza zniszczyła niemiecką baterię, której stanowiska wskazała własna kawaleria.

Nocą 17/18 września przegrupowano 5 pac przez Malewszczyznę do rejonu Łuszczacza. Pułk zajął stanowiska ogniowe we wsi Zielone, osłaniając ogniem przemarsz 55 Dywizji Piechoty rez. atakowanej od strony Józefowa przez niemiecką 28 DP. 19 września od godzin południowych II/5 pac wspierał ogniem oddziały 23 DP atakujące Tomaszów Lubelski; ostrzał 11 haubic dywizjonu pozwolił opanować 73 pułkowi piechoty Rogoźno. Zwalczano też niemiecką artylerię oraz skutecznie zwalczano jej punkty obserwacyjne na wzgórzu Tarnawatka. W trakcie walk została też uszkodzona jedna z haubic 5 baterii. Wystrzelono podczas boju większość amunicji, pozostały tylko po 4 pociski na haubicę. II dywizjon nocą 19/20 września podjął marsz celem zmiany stanowisk, z których miał wesprzeć ostateczną próbę przebicia się przez linie niemieckie. O świcie 20 września 6 bateria osłoniła resztą amunicji odwrót piechoty po nieudanym nocnym natarciu na Tomaszów Lubelski. Gdy powzięto rozmowy kapitulacyjne, na rozkaz ppłk Wiktora Czoppa baterie II dywizjonu wystrzeliły resztę posiadanej amunicji. Po otrzymaniu rozkazu o kapitulacji spalono akta, uszkodzono haubice, a żołnierze z bronią ręczną podjęli próbę wyjścia z okrążenia; udało się to tylko nielicznym, w tym grupie oficerów i kanonierów z ppłk. Czoppem