Szkaplerz karmelitański haftowany wykonany z tkaniny płaszczowej o wymiarach 2.9 x 3.9 cm,

długość tasiemki ok.48 cm.

Szkaplerz karmelitański jest częścią habitu zakonnego i opada prawie do stóp, okrywając postać zakonników. Szkaplerz przystosowany do użytku wiernych złożony jest natomiast z dwóch wycinków brązowej (jak habit karmelitański) tkaniny, połączonych tasiemkami. Jest on niejako habitem zmniejszonym do minimum i przypomina noszącym ich duchowe związki z rodziną karmelitańską.

Jedna część szkaplerza opada na plecy, co oznacza, że trudy, doświadczenia i krzyże naszego życia winniśmy znosić z poddaniem się ­­– jak Maryja – woli Bożej.

Druga część szkaplerza okrywa pierś, w której bije nasze serce, motor życia i szkaplerz przypomina, że powinno ono bić dla Boga i dla bliźnich.

Szkaplerz to kawałek płótna, który okrywa barki, plecy i piersi. Noszą go zarówno osoby duchowne, jak i świeckie.

Najpopularniejsze szkaplerze to karmelitański i Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.

Noszenie ich wiąże się z pewnymi obowiązkami, jak i obietnicami. Przywileje noszących szkaplerz Kto umrze odziany Szkaplerzem świętym nie zostanie potępiony.

Noszący(a) Szkaplerz jako czciciel(ka) Matki Bożej zapewnia sobie Jej opiekę co do duszy i ciała w tym życiu i szczególną pomoc w godzinie śmierci.

Każdy(a), kto pobożnie nosi Szkaplerz święty i zachowuje czystość według stanu, zostanie wyprowadzony(a) z czyśćca osobiście przez Matkę Bożą w pierwsza sobotę po swej śmierci.

Ci, którzy należą do Bractwa Szkaplerznego są duchowo złączeni z zakonem Karmelitańskim i maja udział w jego duchowych dobrach za życia i po śmierci, a więc we Mszach świętych, Komuniach świętych, umartwieniach, modlitwach, postach itp.

Obowiązki noszących Szkaplerz Naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej cześć.

Dniem i nocą nosić na sobie Szkaplerz. Odmawiać codziennie modlitwę naznaczoną w dniu przyjęcia do Szkaplerza (zazwyczaj Pod Twoją Obronę). Czynić dobrze bliźnim.

Praktyki zalecane noszącym Szkaplerz Święty Przynajmniej raz w miesiącu, jeżeli pozwolą na to warunki, oraz w święta Matki Bożej przystępować do spowiedzi i Komunii świętej. Nawiedzać często kościół i przynajmniej przez kilka minut modlić się do Matki Bożej. Od czasu do czasu z miłości do Matki Bożej wyrzec się czegoś dozwolonego (drobne umartwienie).