Przedstawiony na zdjęciu przedmiot to zabytkowe żelazko na duszę.

"Dusza" to metalowa sztabka, która była wcześniej rozgrzewana w piecu lub na palenisku, a następnie wkładana do wnętrza żelazka, aby utrzymać jego wysoką temperaturę.

Żelazka tego typu były używane od XVII wieku do początku XX wieku, zanim wynaleziono żelazka elektryczne.

Były one ciężkie i wymagały częstej wymiany "duszy" na nową, aby utrzymać odpowiednie ciepło do prasowania.
Żelazko na duszę było udoskonaleniem wcześniejszych modeli, które były rozgrzewane w całości lub wypełniane rozżarzonym węglem.