Późny debiut urodzonego w 1933 roku grafika i malarza specjalizującego się w plakatach, który od 1985 roku mieszka w USA. Jego powieść przenosi nas do Wrocławia w schyłkowej fazie stalinizmu. Zakochany w jazzie młody człowiek o artystycznych aspiracjach otrzymuje powołanie do wojska i postanawia uciec z PRL na Zachód.
Napisana z dzisiejszego dystansu i wyraźnie autobiograficzna powieść jest zapisem miotania się narratora organizującego wyjazd. Ale tym, co w niej zachwyca przede wszystkim, jest nostalgiczny opis epoki, jej kolorytu, obyczajów środowiska pseudoartystów i ludzi, którzy w kraju budującym socjalizm usiłują kultywować alternatywny styl życia. Klimaty rzeczywiście – zgodnie z zapowiedzią wydawcy – jak z powieści Tyrmanda, ale więcej groteski i ironicznego spojrzenia na opisywaną rzeczywistość. Jednak Tyrmand, kiedy pisał np. „Złego”, tkwił w tamtym ponurym świecie, Krajewski dzisiaj wspomina młodość, a wspominanie zawsze jest kolorowe.