Biologia mówi jasno: w chwili prawdy liderzy, którzy są gotowi jeść ostatni, zostaną wynagrodzeni głęboką lojalnością ze strony podwładnych, skutkiem czego podwładni będą dokładali wszelkich starań, aby realizować wizję liderów i dbać o interes firmy.

Dlaczego tak niewiele osób potrafi powiedzieć: „Kocham swoją pracę”? To niesprawiedliwe, że spełnianie się w pracy jest równie rzadkie, jak wygrana w lotto — tylko nieliczni szczęśliwcy czują się doceniani przez swoją firmę i mają poczucie przynależności. Wyobraź sobie świat, w którym każdy z radością zrywa się rano do pracy, czuje się w niej doceniany i obdarzany zaufaniem, po czym spełniony wraca do domu. To wcale nie jest szalone idealizowanie. Współcześnie w wielu odnoszących sukcesy korporacjach i organizacjach świetni liderzy tworzą warunki, w których ludzie naturalnie ze sobą współpracują i osiągają niesamowite rezultaty.

Simon Sinek w swoich licznych podróżach po opublikowaniu bestsellera Zaczynaj od DLACZEGO zauważył, że członkowie niektórych zespołów darzą się tak głębokim zaufaniem, że są dosłownie skłonni poświęcić życie dla siebie nawzajem. Inne zespoły niezależnie od oferowanych bodźców nieustannie borykały się z wewnętrznymi waśniami, fragmentacją i porażkami. Dlaczego? Odpowiedź stała się jasna podczas rozmowy z generałem Marinesv: Oficerzy jedzą ostatni - stwierdził generał.

Sinek obserwował, jak najmłodsi stopniem żołnierze jedzą pierwsi, natomiast najstarsi stopniem zajmują ostatnie miejsca w kolejce. To, co w kantynie jest symboliczne, na polu walki staje się kwestią życia i śmierci: najlepsi liderzy poświęcają swój własny komfort - a czasem nawet życie - dla dobra swoich podopiecznych. Ta zasada funkcjonuje od czasów pierwszych kultur zbieracko-łowieckich. To nie żadna teoria zarządzania, tylko biologia.