Nowy wybór tekstów Mieczysława Grydzewskiego, założyciela i redaktora pism literackich dwudziestolecia międzywojennego: „Skamander” i „Wiadomości Literackie” – to ostatnie pod zmienianą nazwą („Wiadomości Polskie, Polityczne i Literackie” oraz „Wiadomości”) prowadził nieprzerwanie na emigracji w Paryżu (od 1939) i Londynie (od 1940) przez lat czterdzieści. Zebrane tu felietony, które powstały w latach 1948–1969 pisał dla „Wiadomościach” pod tytułem Silva rerum. Rubryka stała się szybko jednym z najciekawszych stałych elementów tygodnika, od którego zaczynało się lekturę.

Arcydzieło dowcipu, zgrabności, ognia! – powiedział Juliusz Sakowski do Mariana Hemara po lekturze jednego z odcinków Silvy rerum. Jan Lechoń po przeczytaniu Silvy w paryskim wydaniu z 1954 oku zanotował w Dzienniku: Dwie strony Grydzewskiego w „Wiadomościach” o 29 sztukach, które widział w Paryżu, to nie recenzje, nawet nie felietony, ale zupełnie nowy rodzaj i w tym rodzaju – arcydzieło.

Mieczysław Grydzewski, oryg. Mieczysław Grützhändler, później Grycendler (ur. 27 grudnia 1894 w Warszawie, zm. 9 stycznia 1970 w Londynie) – polski historyk pochodzenia żydowskiego, felietonista, dziennikarz, redaktor czasopisma „Skamander” oraz tygodnika „Wiadomości Literackie”. Mieczysław Grzydzewski : SILVA RERUM".

Proszę sobie wyobrazić ubogo ubranego, starszego pana, który codziennie, przez dwadzieścia kilka lat bladym świtem, dźwigając tabun papierów i teczek, dojeżdża do centrum Londynu kolejką podmiejską z pobliskiej miejscowości, za każdym razem udając się od razu do siedziby Britisch Museum, i przesiadując tam następnie do późnego wieczora z przerwą na skromny posiłek a potem zdążającego na ostatni powrotny kurs pociągu do swojego miasteczka? Człowiek ten przez wiele lat od poniedziałku do soboty ślęczał w czytelni Britisch Museum, szukał, wertował, analizował, czytał, pisał, pisał, pisał...

Człowiekiem tym był Mieczysław Grydzewski, dziś postać nieco zapomniana ale już przed II wojną światową był jedną z najbardziej znanych i wpływowych postaci polskiego świata literackiego. To on stworzył „Skamandrytów”, odkrył talenty Tuwima, Iwaszkiewicza, Słonimskiego, Lechonia, Hemara, Wierzyńskiego i wielu innych. Jako redaktor naczelny tygodnika „Skamander” i „Wiadomości Literackich” nie tylko szukał i drukował teksty utalentowanych poetów czy pisarzy, lecz był także ich opiekunem, agentem, kasą pożyczkową, zajmował się ich sprawami codziennymi (wiadomo – wielcy artyści nie myślą o tak zwykłych obowiązkach jak np. opłacenie rachunku, oddanie długu, odpisane na jakiś kurtuazyjny list, załatwieniem czegoś w urzędzie, kupno węgla na zimę itd.). Grydzewski jako najsłynniejszy polski redaktor zajmował się wszystkimi takimi sprawami, a warto wspomnieć, że założył też pierwszą w Polsce gazetę poświęconą czworonogom i ich właścicielom „Przyjaciel Psa”.
W czasie II wojny światowej Grydzewski trafił najpierw do Paryża, potem do Londynu gdzie przez całą wojnę, pomimo brytyjskiej i polskiej cenzury, pomimo wielu szykan władz angielskich i niestety również polskiego rządu na uchodźctwie – Grydzewski redagował najbardziej prestiżową i opiniotwórczą gazetę polskiej emigracji czyli „Wiadomości”.
Po zakończeniu wojny Grydzewski pozostał na emigracji, zaczynając od zera, w biedzie, bez własnego biura, z pomocą niewielkiej grupy ludzi nadal, aż do swojej śmierci redagował swoje pismo współpracując z Mackiewiczem, Herlingiem–Grudzińskim czy częścią dawnych „Skamandrytów”, którzy podobnie jak on jednoznacznie odrzucali komunizm.
A czego ów redaktor przez dwadzieścia kilka lat, codziennie przez kilkanaście godzin szukał w zasobach Britisch Museum? Otóż instytucja ta przez setki lat zbierała m.in. tysiące dokumentów z Polski; listy naszych królów, dokumenty sejmowej kancelarii, pisma dyplomatów, notatki brytyjskich, francuskich czy pruskich szpiegów, kupców, żołnierzy czy podróżników na temat naszego kraju, numery pierwszych polskich gazet, listy, rachunki, wspomnienia naszych pisarzy, urzędników i wojskowych. Wszystkie tego typu ciekawostki Grydzewski odnajdywał a następnie opisywał w swoim dziale gazety pt „Silva Rerum” – z łaciny „Las Rzeczy”). Te testy znajdziemy zbiorze dzieł Grydzewskiego pod tym samym łacińskim tytułem. Oprócz artykułów z dziedziny historii polski, perełek epistolografii, licznych ciekawostek z życia polskiej emigracji XIX czy XX wieku, znajdziemy tam liczną, ciekawą i bogatą korespondencję Grydzewskiego z największymi polskimi twórcami drugiej połowy ubiegłego stulecia, mnóstwo polemik, zażartych acz wzruszających sporów o zasady pisowni, gramatyki, liczne zarzuty o rusycyzmy itd., - znak jak ważną sprawą dla ówczesnych był język polski. Język, którego kulturę, literaturę Grydzewski pokochał całym sercem, pomimo tego, że z pochodzenia nie był Polakiem.
Mozolna, trudna działalność Grydzewskiego na emigracji świadczy o jego przywiązaniu do polskości, do wolności i niepodległości a przede wszystkim wierności zasadom. Grydzewski jednoznacznie określa swój stosunek do komunizmu, cenzury, polskich pisarzy idących na współpracę z aparatem PRL-u. Ten redaktor, przedwojenny celebryta a powojenny działacz emigracyjny zasługuje na ponowne odkrycie i temu służy „Silva Rerum”.

Książka z domowej biblioteczki. Stan jak na fotografiach. Własność sprzedającego powyżej 12 miesięcy.