Siema, mam do opchnięcia Samsung Galaxy A54 5G z pamięcią jak szafa babci – 256GB, więc wrzucisz tam tyle selfie, memów i filmów z kotami, że aż Ci RAM zapłacze ze szczęścia (ale spokojnie, nie płacze – ogarnia wszystko jak złoto).

Stan? Bardzo dobry – serio, jakby telefon mógł chodzić na randki, to by nadal był w Tinderowej lidze mistrzów. Zero zacięć, wszystko śmiga, nic się nie wiesza – działa płynnie jak Twoje kłamstwa w CV.

Ekran cacy, bateria trzyma jak stary Nokia 3310 po kawie, aparat pstryka foty jak paparazzi na gali oscarowej, a obudowa wygląda jakby telefon tylko Netflixa oglądał i nigdy nie widział prawdziwego życia.

Telefon był używany, ale z głową – żadnych dram, żadnych wybuchów, zero kontaktu z podłogą (no może raz, ale miękko spadł, jak Twój ex z poziomu IQ).

Podsumowując masz tu niezłą sztukę, gotową do działania, nie sapie, nie marudzi, robi co trzeba i wygląda przyzwoicie. Idealny dla kogoś, kto chce porządny smartfon bez płakania przy kasie.

Bierzesz czy mam komuś innemu opierdolić ten cud techniki?