"Samotnosc..." - powies tak wspólczesna, ze bardziej nie mozna: z Inter-
netem, pagerem, elektronicznymi biletami lotniczymi, dekodowaniem genomu
i SMS-ami. A przy tym tak tradycyjna jak klasyczna historia milosna. Powiesc o milosci w Internecie. Tej ostatecznej, tej, o której sie marzy, takiej „aby sie poplakac i aby dech zaparto".
Wisniewski analitycznie i urzekajaco relacjonuje te milost, wrowadzajac na
premian nastrój nieomal uroczystej czulosci, aby kilka linijek dalej zadziwic
odwaznym erotyzmem. „Samotnosc.." to takze hold skladany madrosci
i wiedzy. Splecione kunsztownie z watkiem milosnym historie o molekulach emocji, o tym, kto tak naprawde odkry DNA, i o tym, co po smierci stato sie
z mózgiem Einsteina.
Preczytawszy „Samotnos...", wie sie, ze wirtualnose Internetu to tylko
umowa i ze e-mail - tak naprade - nie musi sie rónic od listu prystanego przez posianca.
Do powiesci zostal dolaczony zapis internetowe dyskusji autora z czytelni-kami i post-epilog.