Druga powieść biblijna Barbary Szczepanowicz wprowadza czytelnika ponownie w czasy Starego Testament, w początki epoki zwanej królewską. Salomon to król Izraela, budowniczy pierwszej świątyni jerozolimskiej, symbol mądrości. Chociaż dla współczesnych jest postacią bardzo odległą, znaną historykom jedynie z przekazów biblijnych, to na kartach tej powieści jawi się jako osobowość barwna, pokazana na tle bardzo realistycznego opisu epoki, który pomaga wczuć się w odległe czasy, a przez to lepiej rozumieć historię biblijną.

Król Salomon, choć zbudował swojemu Bogu w Jerozolimie wspaniałą świątynię, pod koniec życia odwrócił się od Niego, ulegając pogańskim wpływom swoich cudzoziemskich żon. Jak to się stało? Odpowiedź na to pytanie zawarta jest w powieści Barbary Szczepanowicz, w której została przedstawiona nie tylko postać samego króla i jego przyjaciela Józefa, ale także szczegóły związane z budową świątyni oraz historia zaginięcia Arki Przymierza.

"Bóg dał Salomonowi mądrość i rozsądek nadzwyczajny oraz rozum nieogarniony jak piasek na brzegu morze. Toteż mądrość Salomona przewyższała mądrość wszystkich ludzi Wschodu i mądrość Egipcjan".

"Król Salomon bogactwem i mądrością przewyższał wszystkich królów ziemi. Wszyscy więc królowie ziemi udawali się do Salomona, by posłuchać jego mądrości, jaką Bóg obdarzył jego serce".