„Sacrum i przemoc”
dwie części w jednym tomie.

Książka nowa, (przedmiot pełnowartościowy, nieużywany).

Unikat, nakład wyczerpany.

TYLKO U MNIE dostępny ostatni nowy egzemplarz, nieskazitelny.

Książka ukazała się nakładem nieistniejącego już Zakładu Wydawniczego Nomos, w 2019 r., stron 478.

w a ż n e
i n f o r m a c j e :

1. Profesjonalizm i doświadczenie w sprzedaży książek, gwarantują zadowolenie z zakupu! Książki pakuję w trzy warstwy, zatem zawsze masz pewność że dotrą do Ciebie w stanie nienaruszonym.
2. Szybka wysyłka, (maksymalnie 24 godziny od momentu dokonania zakupu), paczkomaty InPost, Orlen Paczka, lub przesyłka kurierska.
3. U mnie spotkasz Białe Kruki, nowe i używane. Złap, zanim odfruną do kogoś innego!
4. Staram się aby oferowane książki wyglądały na zdjęciach estetycznie, i nie nudziły bylejakością prezentacji.
5. „Książki to także świat, i to świat, który człowiek sobie wybiera, a nie na który przychodzi”.

O P I S
K S I Ą Ż K I :

Jeżeli spojrzymy w głąb historii, zauważymy, że przemoc od początku jawiła się nam jako coś przekazywalnego. Właściwość przemocy do przenoszenia się na obiekt zastępczy, z braku obiektu pierwotnie wybranego za cel, może być przedstawiona jako rodzaj zarażenia. Przemoc tłumiona przez dłuższy czas zawsze w końcu znajdzie sobie ujście; biada temu, kto znajdzie się w jej zasięgu. Rytualne środki ostrożności służą z jednej strony do zahamowania takiego rozprzestrzeniania się; z drugiej — do ochrony, w miarę możliwości, tych, którzy zostali włączeni w sytuację rytualnej nieczystości, czyli przemocy.

René Girard to chroniczny nonkonformista nieustannie dystansujący się wobec: aktualnych mód intelektualnych, szaleństw poprawności politycznej, hord barbarzyńskich studentów koczujących na trawnikach campusów w oparach marihuany, a także wobec tolerujących ten styl bycia profesorów. Początkowo sam też był postrzegany jako intelektualista cokolwiek anarchizujący. Książki Girarda warto czytać. Nawet gdyby w wielu punktach się mylił, to i tak niezwykle pobudzają do samodzielnej, krytycznej refleksji. Zresztą jego błędy też mają swój niepowtarzalny styl. Teoria, którą stworzył, jest oryginalna i elegancka, stanowi rodzaj pryzmatu, w którym znane z historii kultury fakty załamują się w nieoczekiwany sposób, by tworzyć strukturalnie nowe całości. Intelektualna odwaga, z jaką postawił pytania o genezę kultury, rolę systemów religijnych, funkcję przemocy generowanej w systemach społecznych, muszą budzić respekt.