Przepiękna Rzeźba z Alabastru przedstawiająca

,,Wenus I Adonis. Według Antonio CANOVA. ,,

Antonio Canova (ur. 1 listopada 1757 w Possagno, zm. 13 października 1822 w Wenecji) – rzeźbiarz, malarz i architekt włoski, jeden z czołowych przedstawicieli klasycyzmu w rzeźbie.

Urodził się w Possagno, we włoskiej prowincji Treviso, w rodzinie kamieniarzy, dzięki czemu nauczył się obrabiać kamień w bardzo wczesnym wieku. W wieku 12 lat rozpoczął naukę u Giuseppe Torretto. Następnie studiował sztukę antyczną, której wpływy są wyraźnie widoczne w twórczości Canovy. Do restauracji rzeźb antycznych zatrudniał go Girolamo Zulian (1730–1795) wenecki dyplomata.

Działał głównie w Rzymie, jest autorem grobowców papieży: Klemensa XIII i Klemensa XIV, oraz licznych popiersi portretowych. Został tam odznaczony Orderem Złotej Ostrogi[1]. Na zamówienie Napoleona I wykonał posągi: Apollo – wzorowany na samym Napoleonie oraz Wenus z 1804, który znajduje się w Rzymie, w Galerii Borghese – do tego posągu pozowała Paulina Bonaparte-Borghese, młodsza siostra Napoleona.

Canova wykonał wiele prac inspirowanych mitologią, a najważniejsze to:

Psyche budzona przez pocałunek Kupidyna 1787
Trzy Gracje 1813–1816
Kupidyn i Psyche 1808
Wenus i Adonis 1795–1797
Dedal i Ikar
Perseusz z głową Meduzy 1801 (Museo Pio-Clementino)
Hebe (1816, Forli)
Wenus i Mars 1815–1822
W zbiorach polskich znajduje się:

posąg Henryka Lubomirskiego jak Amora w pałacu w Łańcucie
popiersie Napoleona Bonaparte, Europeum, Kraków
nagrobek Antoniego Lanckorońskiego w kościele parafialnym w Wodzisławiu

Canova zmarł w Wenecji i pochowany został w swoim rodzinnym Possagno. Jego serce zaś zostało umieszczone w marmurowej piramidzie umieszczonej w bazylice Santa Maria Gloriosa dei Frari w Wenecji.

Rzeźba z alabastru na cokole z ciemnego , wliskiego marmuru .

Wysokość 38 cm

Wymiary podstawy :
20 cm x 10 cm

Stan bardzo dobry z delikatnymi oznakami wieku.

Figura ciężka ok 5 kg

Adonis (gr. Ἄδωνις Adōnis, łac. Adonis) – postać mitologii greckiej, w starożytności podmiot czci boskiej i kultu religijnego, piękny młodzieniec, ulubieniec Afrodyty. Według Hezjoda (ok. 701 r. p.n.e.) był synem Fojniksa i Alfesibei.
W późniejszych źródłach często pojawiała się informacja, że był synem Myrry z jej kazirodczego związku z Kinyrasem., bądź Tejasem.

Wenus (także Wenera, łac. Venus, gr.

Ἀφροδίτη Aphrodítē ‘wdzięk’, ‘urok’) – w mitologii rzymskiej bogini miłości.Utożsamiana od II wieku p.n.e. z grecką Afrodytą. Wcześniej Wenus była italską boginią wiosny, roślinności i ogrodów warzywnych. Głównymi atrybutami tej bogini były owoce i kwiaty. Towarzyszyły jej gołębie. W sztuce najczęściej była ukazywana naga lub do połowy obnażona, ale także jako piękna i młoda jadąca rydwanem zaprzężonym w gołębie.

Wenus była najbardziej czczona przez ród Juliuszów, zwłaszcza za czasów Juliusza Cezara, gdyż uważano, że bogini była antenatką Juliuszów. Ród ten mianowicie wywodził swe korzenie od Julusa, syna Eneasza, protoplasty Rzymian, który z kolei miał być synem Trojanina Anchizesa i Wenus.

Najstarsza świątynia Wenus znajdowała się na Kapitolu.

Przepiękny prezent okolicznościowy.

Wyprzedaż kolekcji.

See3006/AM fm