Widoczne uszkodzenie okładki na zdjęciu
Przemysław Górecki debiutuje poematem kapryśnym i erudycyjnym, rodzącym się i cierpiącym katusze – zapraszamy, zapraszamy na pokład! – pośród spienionych fal niedoboru i nadmiaru sensu; i choć „życie / tak często kończy się na etapie elokucji”, to powoływani do niego „[b]ojownicy rozkosznego kampu stoją na warcie i ścinają gliniane łby / inkrustowane perłami”.