Gdyby urodził się gdzie indziej, w jakimś mniej siermiężnym kraju, to już dawno żyłby sobie jak pączek w maśle, a sztab speców od szołbizu kombinowałby, jak wyciągnąć jeszcze więcej z tego, co w tym kolesiu najlepsze, Z głosu twardego jak szewskie kopyto i tego czegoś, co większość ludzi mających okazję Go słuchać bierze za jakąś tam prawdę. A prawda jest taka, że kiedy Romek mówi ci "dzień dobry" to wiesz, że nie kłamie. A kiedy śpiewa, obojętnie co, choćby te banialuki o bosmanie na statku pełnym wódy, czy innej Indiance w kajaku, to przez chwilę jest ci dobrze, choć wiesz, ze to nieprawda. Rodzimi spece od szołbizu mają to wszystko w dupie, dlatego kraj podskakuje w tanich, kolorowych gaciach w rytm sępa miłości, któremu przyjaciel potrzebny jest od zaraz. Prawdziwy przyjaciel przygrywa w knajpach i jeśli niechcący zamówiłeś szóste piwo, choć tego dnia miałeś nie pić, to znaczy, że trafiłeś na Romka Roczenia. Na zdrowie. (Piotr Bukartyk)

1. Kraina Mayo
2. Chłodnia
3. Maleńka miłość
4. Do ginewry
5. Ballada o wilku
6. Piosenka dla rudej
7. Moja piosenka
8. Jak mam spadać
9. Kobiety z portu
10. Shenandoach

11. Bonus: Taki tam grzech
Poligrafia, jak na zdjęciu.