Poznajcie Ferdka – przesympatycznego kundelka, który z pomocą moich słów będzie grał dzisiaj pierwsze skrzypce w kolejnym artykule cyklu „Bezdomny Doggo”. Cóż można o nim rzec: rozwiany włos, we włosach kłos i nade wszystko czujny nos. Te określenia doskonale definiują naszego bohatera. Ale od początku.

Cztery łapy, niezbyt długie. Na łapach osadzone ciało, które wieńczy witki ogonek, przypominający pędzelek (biała końcówka dodaje mu uroku). Z przodu z kolei mamy do czynienia z potężnym narzędziem do wykrywania najdrobniejszych smaczków spośród największych gęstwin - wyczulonym nosem. Na zewnątrz mariaż szarości i bieli składających się na okrywę włosową, szorstką jak spojrzenie urzędnika, gdy przyjdziesz pięć minut przed piętnastą. Patrzysz na psa z przodu, patrzysz z tyłu – istny bosman! Brakuje tylko fajki, rumu i morskiego szumu. Nie pora jednak wyliczać braki. Skupmy się na tym, co mamy. A mamy fantastycznego psa i nie zawahamy się go użyć!

Jeśli przyjdzie nam sprzątnąć wszystkie resztki po jedzeniu – użyjemy Ferdka! Jeśli w magiczny, transcendentny sposób sarna postanowi uzewnętrznić się za drzewem i trzeba będzie namierzyć to miejsce mocy – użyjemy Ferdka! Jeśli uczeń po zakończeniu roku szkolnego uknuje chytry plan stworzenia w plecaku nowej cywilizacji z kawałka chleba, sera i szynki – ukrócimy jego niecne zapędy angażując Ferdka.

Nasz bohater został obdarzony wyjątkowym zmysłem węchu sprawiającym, że podczas spaceru Ferdek zatapia się w różnobarwnym świecie zapachów. Dla nas zwykła kępka trawy stanowi dla niego nieocenione źródło informacji. Dlatego też spacer z Ferdkiem przypomina pisanie telegramu – co chwila STOP. Świat jest zbyt ciekawy, by móc bezrefleksyjnie pokonywać kolejne metry. Przecież w podróży liczy się droga i widać, że ta myśl towarzyszy naszemu bohaterowi podczas pieszych wędrówek.

Nie trudno się domyśleć, że talent do wywęszenia zapachów przynosi korzyść w postaci namierzania rozmaitych kąsków. Co tu kryć, Ferdek jest łakomym gościem, dzięki czemu nie raz stał się królem życia znajdując garść niefortunnie rozsypanych chrupek czy inne smakowite znaleziska. Jeśli zatem wstajesz w nocy, żeby podjadać z lodówki, zaadoptuj Ferdka, a nie będziesz w tym sam.

Ferdek należy do psów pozytywnie nastawionych do życia. Z niekłamaną satysfakcją przemierza ścieżki, uszy rytmicznie tańczą w przód i w tył, a radość huśta się na ogonie. Wspaniale jest oglądać psa, który potrafi cieszyć się z małych-wielkich rzeczy. Można samemu wrócić myślami do czasów, kiedy jedynym zmartwieniem było wyjmowanie piłki z pokrzyw, a i tak wszelkie problemy przeganiał zapach babcinych racuchów. Dlatego też warto przebywać z istotami, które nie zatraciły miłości do małych spraw.

Podsumowując, Ferdek nie jest kiepski. Po prostu nie ma domu dla psów z jego wykształceniem (inżynieria zapachu i parówko logia stosowana). Zapewniam jednak, że nasz bohater nie zadziera swojego wyspecjalizowanego nosa. To swojski chłopak z sąsiedztwa, który z chęcią stałby właśnie w kuchni i nocną porą razem z Tobą pałaszował kotlety. Nie wahaj się zatem otworzyć serca, domu i lodówki na tego wspaniałego kawalera. Nie od dzisiaj wiadomo przecież, że najpiękniejszy jest zapach domu.

Ferdek jest wykastrowany.
Czeka na swoją szansę w schronisku w Koninie (woj. wielkopolskie).
Tel. 63 243 80 38