Prawdziwe szczęście Martin Seligman

Koncepcja M. Seligmana należy do nurtu psychologii poznawczej i jest jedną z propozycji terapii kognitywnej skoncentrowanej na zmianie atrybucji, zmianie stylu wyjaśniania zdarzeń. Badania, które przeprowadził wykazały, że zanim dojdzie do pełnego zaburzenia depresyjnego, najpierw u ludzi pojawia się wyuczona bezradność. Kluczowym elementem w powstawaniu wyuczonej bezradności jest sposób, w jaki jednostka interpretuje przyczyny spotykających ją niepowodzeń. M. Seligman uważa, że zmieniając styl wyjaśniania zdarzeń (porażek) z pesymistycznego na optymistyczny, powoduje się usunięcie objawów wyuczonej bezradności, a tym samym nie dopuszcza się do rozwinięcia pełnego zaburzenia depresyjnego. Jeśli ktoś próbuje zmienić niepożądane zachowanie, trzeba przyjąć, iż w przeszłości podejmował szereg bezowocnych prób. Zatem niezmiernie ważna jest interpretacja poprzednich niepowodzeń. Jeśli jest ona pesymistyczna, to może wytworzyć stan wyuczonej bezradności, uniemożliwiający osobie kontynuowanie procesu powracania do zdrowia.

Czytelnik tej książki może się czuć zaskoczony istnieniem dowodu naukowego, że na długość życia człowieka ma wpływ rodzaj radości, jaką on wyraża, podejmując główne zadanie istnienia. Czytelnik dowie się ponadto, że każde przeżycie radosci, nastawienie optymistyczne lub poczucie radości mają istotny wpływ na jakość myślenia, na wybór trafnych decyzji, na poczucie, że jesteśmy autentyczni, a także na podejmowanie działań nadających życiu sens." ze wstępu prof. Kazimierza Obuchowskiego