Niewielu wolontariuszy na pierwszy rzut oka umie je rozróżnić, bo Aramis i Portos są niemal identyczne. Prześliczne. Cudne umaszczenie sprawia, że wyraźnie odróżniają się od reszty towarzyszy niedoli z przytuliskowych boksów w Dźwierzutach. Kiedy trafiły do przytuliska, odebrane interwencyjniepijanym właścicielom, którzy trzymali je razem z trzecim bratem Atosem (znalazł kochający dom) w komórce. Wyglądały strasznie. Aramis dostał w życiu najwięcej cięgów. Na pyszczku miał okropne szramy od uderzeń (dziś prawie już niewidoczne pod dobrze odżywioną sierścią) - pamiątka po tym, że stawał w obronie braci. Portos zatacza na spacerze kółka, wciąż pilnując, czy nikt się nie zgubił. Przyjazne, ufne, dwa pewłne życia wariaty. Mieszkają w jednym boksie, ale abzolutnie nie muszą być adoptowane razem. Aramis jest o wiele spokojniejszy, przytulas potrzebujący spokoju, głaskania, spacerów niekoniecznie długich. Portos o wiele bardziej żywiołowy, dynamiczny. Dogadują się z innymi psam, ale nie wszystkimi. Wykastrowane, zaszczepione, odrobaczone, zdrowe. Spójrz na te piękne pyszczki - można się w nich zakochać od pierwszego wejrzenia, prawda? Zakochaj się więc, zabierz któregoś, albo obydwa, do domu. Obowiązuje procedura adopcyjna.