Prześliczna Porcelana MEISSEN.

Sygnatura Kobaltowa podszkliwna z początku XX wieku.

Kremowa Porcelana zdobiona delikatnie cynobrodem oraz złotem.
Uchwyt pokrzywki cukiernicy z charakterystyczną Różą Miśnieńską.

CUKIERNICA
wysokość 6 / 11 cm z pokrywką
Średnica 10 / 10,6 cm z pokrywką

MLECZNIK
wysokość 10 / 12 cm w uchwycie
Średnica max 8,5 cm

Stan bardzo dobry wręcz IDEALNY.

Do uzupełnienia zbiorów.

Przepiękny prezent okolicznościowy dla Konesera.

MEISSEN

Porcelana miśnieńska (niem. Meißener Porzellan) – pierwsza europejska porcelana, produkowana w Miśni.

Johann Joachim Kändler, Kavalier am Schreibtisch, 1740.

Wynalazcą procesu jej fabrykacji był Ehrenfried Walther von Tschirnhaus – w roku 1708. Po jego śmierci w tymże roku rozwojem produkcji porcelany zajął się jego uczeń, Johann Friedrich Böttger. Decyzją króla Polski Augusta II Mocnego z 23 stycznia 1710 rozpoczęła działalność Królewsko-Polska i Elektorsko-Saska Manufaktura Porcelany  (niem. Königlich-Polnische und Kurfürstlich-Sächsische Porzellan-Manufaktur).
Manufaktura funkcjonuje do dziś pod nazwą 
Staatliche Porzellan-Manufaktur Meissen GmbH.

W 1709 roku pierwszą udaną masę porcelanową uzyskał w laboratorium Johann Friedrich Böttger. Był on zdolnym alchemikiem, który przybył do Drezna z Berlina i początkowo pracował nad sztuką wyrobu złota z metali nieszlachetnych. Chcąc zachować tajemnicę produkcji złota dla swego dworu, król August II  kazał zatrzymać alchemika do własnej dyspozycji, osadzając go w Jungfernbastei.
 Böttgerowi przydzielano różnych współpracowników, w tym także fizyka Ehrenfrieda Walthera von Tschirnhausena. Ich wspólne doświadczenia (początkowo bliższe nawet alchemicznym eksperymentom) nie pozwoliły wyprodukować złota. Przyczyniły się jednak do uzyskania pierwszych próbek porcelany. Początkowym efektem tych badań i eksperymentów była tzw. porcelana jaspisowa, czyli brunatnoczerwona kamionka.
Po przedstawieniu jej królowi Augustowi II, monarcha – uradowany tym odkryciem – powierzył Böttgerowi potrzebne środki do rozbudowania fabryki, którą w 1710 r. przeniósł do Miśni pod Dreznem i umieścił w zamku Albrechtsburg.

W wytwórni, której pierwszym kierownikiem do 1719 r. był sam Böttger, ciągle prowadzono prace nad modernizacją produkcji oraz ulepszania składu masy kamionkowej w celu uzyskania białej porcelany, co udało się uzyskać w 1713 r.
W pierwszym okresie działalności manufaktury w Miśni, datowanym na lata 1710–1719, głównym modelarzem był Johann Jakob Irminger (pochodzący z Augsburga nadworny złotnik królewski).

Lata 1720–1733 są w historii miśnieńskiej manufaktury zwane okresem malarskim (ponieważ na wyrobach z tego okresu dominuje dekoracja malowana) lub okresem Höroldta (od nazwiska Johanna Gregora Höroldta – drugiego po Böttgerze kierownika fabryki). Dominującymi motywami w zdobnictwie wyrobów były wówczas chińskie wzory. Dekoracja malarska, która do tej pory sprawiała pewne trudności, nie stanowiła już żadnych problemów.

W latach 1733–1756 miśnieńska manufaktura przeżywała największy rozkwit. Stało się tak za sprawą przybycia do Miśni kreatywnego i pracowitego rzeźbiarza Johanna Joachima Kändlera. Był on projektantem licznych figurek przedstawiających postacie i zwierzęta.

Wojna Siedmioletnia (1756-1763) przyniosła Miśni pierwszy kryzys. Miasto zajęły pruskie wojska. Gotowe wyroby zrabowano, urządzenia i modele częściowo zniszczono, częściowo zaś wywieziono do Berlina.
Koniec wojny nie przyniósł manufakturze w Miśni stabilizacji. Po śmierci króla Augusta III kierownictwo manufakturą powierzono profesorowi Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie – Christianowi Wilhelmowi Dietrichowi. Okres ten, przypadający na lata 1763–1774 – z powodu podporządkowania kierunku artystycznego Akademii Drezdeńskiej nazywany jest akademickim.
Po wojnie, dominujące w okresie kändlerowskim rokokowe formy, zastąpiły formy akademickie i klasycyzujące.
Pod koniec lat siedemdziesiątych XVIII w. miśnieńska manufaktura utraciła swoją przodującą dotąd pozycję i nigdy jej już nie odzyskała.

W latach 1774–1814 dyrektorem wytwórni w Miśni był Camillo Marcolini, który próbował przywrócić manufakturze dawną świetność.

W XIX w., po okresie wojen napoleońskich, nastąpiła modernizacja wytwórni, polegająca między innymi na wprowadzeniu do procesu produkcji metod przemysłowych. Wytwarzano przedmioty dobrej jakości, a we wzornictwie tak jak i w innych dziedzinach sztuk zapanowały tendencje historyzujące. W 1910 r., z okazji jubileuszu dwóchsetlecia istnienia manufaktury w Miśni, wydano wspaniałą księgę pamiątkową oraz odlano wiele figurek opartych na osiemnastowiecznych modelach Kändlera.

Okres secesji wpłynął znacząco na zmianę wzornictwa, a projektowali wówczas w Miśni znani artyści, jak np. Henry van de Velde. Przez cały XX w. miśnieńskie wyroby odzwierciedlały aktualne tendencje w sztuce i wzornictwie.

Wytwórnia miśnieńska działa do dzisiaj. Jako jedna z nielicznych kontynuuje tradycję manufakturowej, rzemieślniczej produkcji luksusowych przedmiotów.

Osoby związane z miśnieńską porcelaną w XVIII w.

Johann Friedrich Böttger, twórca europejskiej porcelany, pierwszy kierownik manufaktury w Miśni

Johann Gregor Höroldt, malarz porcelany, kierownik pracowni malarskiej

Johann Joachim Kändler, rzeźbiarz i dekorator porcelany, kierownik działu rzeźby w manufakturze w Miśni

Camillo Marcolini, kierownik miśnieńskiej manufaktury

Ehrenfried Walther von Tschirnhaus, opracował technologię produkcji miśnieńskiej porcelany

Wyprzedaż kolekcji.

A100