Przypomnienie wizerunku wielonarodowej Polski może wzbogacić żywą dziś w kraju, Europie i w świecie dyskusję na temat pamięci tożsamości kulturowej i religijnej. Po totalitarnych, niesłychanych okrucieństwach XX wieku dialog wieku obecnego, jeśli ma służyć przyszłości i pokojowemu rozwojowi nas samych, nie może pomijać pytań podstawowych: o nasz stosunek do człowieczeństwa i inności ludzi oraz o odpowiedzialność za zło.