Podstawy stateczności stalowych konstrukcji prętowych
W podręczniku przedstawiono wybrane metody analizy stateczności stalowych konstrukcji prętowych.

W pierwszym rozdziale omówiono charakterystyczne cechy utraty stateczności konstrukcji, wyjaśniono pojęcie teorii I i II rzędu oraz podano podstawowe wiadomości dotyczące wyboczenia pojedynczego pręta w ujęciu Eurokodu 3.

Drugi - główny - rozdział podręcznika poświęcono zastosowaniu metody elementów skończonych (MES) do zagadnień wyboczenia giętnego konstrukcji prętowych. Wyprowadzono macierz sztywności pręta z uwzględnieniem zarówno siły normalnej, jak i podatności przekroju pręta na ścinanie. Omówiono kilka praktycznych metod wyznaczania obciążenia krytycznego ustroju prętowego oraz wskazano na ich zalety i wady.

W trzecim rozdziale przedstawiono przybliżone metody wyznaczania obciążenia krytycznego ze szczególnym uwzględnieniem mało znanej w kraju metody ugięć, która jest prosta w zastosowaniach praktycznych i prowadzi do wyników obarczonych niewielkimi błędami.

W czwartym rozdziale omówiono zagadnienie stateczności ram o węzłach podatnych. Uwzględniono tu zarówno podatne węzły wewnętrzne (łączące rygle ze słupami), jak i zewnętrzne węzły podporowe, w postaci stóp fundamentowych spoczywających na podłożu gruntowym. Wykazano, że węzły podatne mogą się przyczyniać do znacznego zmniejszenia obciążenia krytycznego ramy.

Piąty rozdział jest poświęcony obliczeniom wytrzymałościowym w ujęciu teorii II rzędu. Jest to alternatywny, rekomendowany w [41], sposób projektowania konstrukcji stalowych, z uwzględnieniem wstępnych imperfekcji ustroju.

Pracę kończą dwa załączniki. Pierwszy zawiera wartości współczynników macierzy sztywności elementu w ujęciu teorii II rzędu, a drugi - obciążenia krytyczne i długości wyboczeniowe wybranych konstrukcji prętowych.Celem autora było napisanie przystępnego podręcznika, w związku z czym każde nowo omawiane zagadnienie jest zilustrowane odpowiednio dobranymi przykładami liczbowymi, ułatwiającymi zrozumienie wykładanego materiału.