Jest młody, piękny, zdrowy, ale nikt go nie chce. Spragniony długich spacerów i ciepła ludzkich rąk As już rok tkwi w przytulisku dla bezdomnych psów w Dźwierzutach (warmińsko-mazurskie). Coraz trudniej znosi zamknięcie w boksie. Coraz rozpaczliwiej próbuje się z niego wydostawać, kiedy nikt nie widzi. Dla niego codzienne spacery, bieganie z panią Iwoną to za mało. Dorósł w samotności, na betonowej podłodze, w drewnianej budzie i zrozumiał, że to nie jest miejsce dla niego. Coraz trudniej mu wracać po spacerze do swojej celi, coraz mniej wesoło wita pojawiających się codziennie w przytulisku wolontariuszy. As, choć jeszcze całe życie przed nim, gaśnie z rozpaczy, że musi tkwić w zamknięciu. A on tak bardzo chciałby mieć swoją rodzinę, swojego człowieka. Jest piękny, zdrowy, młody, bardzo łagodny. Dogaduje się z innymi psami. Uwielbia się bawić, głaskać, biegać z zabawkami po wybiegu. Dlaczego nikt go nie chce? Czy dlatego, że nie jest rasowy (choć swoim monumentalnym wyglądem, błyszczącą sierścią przewyższyłby niejednego psiaka z wyższych sfer)? Czy dlatego, że jest duży (ale zdrowy, wysportowany, wykarmiony świetnej jakości puszkową karmą Doliny Noteci)? Tego nie wiemy. Ale wiemy, że dłuższy pobyt w przytulisku zamieni go w zrezygnowanego, smutnego psa. Dlatego zwracamy się z prośbą - kto tylko może, puszczajcie tego posta w świat, szukajmy domu dla Asa, on naprawdę nie zasłużył na cierpienie w więzieniu, jakim jest dla niego przytuliskowy boks. Obowiązuje procedura adopcyjna.