Wawel, czasy króla Zygmunta Starego. Kilku paziów zamiast gorliwie przykładać się do swoich obowiązków, każdą wolną chwilę wykorzystują, aby psocić i dokazywać. Najchętniej dokuczają jednej z dam dworu królowej Bony. Spędzają tym sen z powiek sprawującemu nad nimi pieczę ochmistrzowi. Opiekun chętnie wygarbowałby urwisom skórę, problem w tym, że żadnego z gagatków nie złapano na gorącym uczynku. Król Zygmunt natomiast obserwuje popisy chłopców z przymrużeniem oka, przecież młodość musi się wyszumieć. Pewnego dnia młodzieńcy zakładają się, który z nich wymyśli najlepszego psikusa.