Zarzućcie, o szanowni miłośnicy wakacyjnej nonszalancji, zwyczajne czapki w kąt, a raczcie przygarnąć pod dach swojego modowego wachlarza ten kapelusz z płótna, świadka letnich eskapad i cichych świadectw leniwych popołudni.

Jego czarny materiał, sprzymierzeniec w ochronie przed bezlitosnym słońcem, tchnie pamięcią o dawnych zwyczajach, gdy zakryta głowa była symbolem dostojności i taktu.

Barwna wstążka, niczym obraz malowany przez impressionistę, otula obręcz kapelusza z witalnością wakacyjnego zefiru. Złoty i czerwony kolor wstęgi, to nie tylko dodatek – to manifestacja zarówno żaru letniego popołudnia, jak i chłodu wieczornego bryzu.

Oto kapelusz, który przemawia językiem estetycznym równie elokwentnie, co jego ciche szemranie przy każdym powiewie wiatru.

Nie jest to kapelusz, który ma być noszony; to kapelusz, który ma być przedstawiony jako wyrazisty aktor na scenie letniej garderoby. Jego obecność dodaje narracji codziennej egzystencji szczyptę ekstrawagancji, zarezerwowanej dla tych, którzy potrafią dostrzec piękno w prozaiczności.

Idealny dla poety szukającego cienia podczas porannych recytacji, dla artysty dążącego do uchwycenia ulotności chwili, dla flâneura - wiecznego obserwatora życia, przemierzającego brukowane ulice miasta w poszukiwaniu inspiracji.