Odznakę ustanowiono rozkazem Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 155 z 22 lipca 1945 roku. Była nadawana: żołnierzom odrodzonego Wojska Polskiego, którzy w latach 1939–1945 brali czynny udział w walkach z Niemcami, żołnierzom Polskich Sił Zbrojnych – po ich powrocie do kraju, partyzantom w kraju i za granicą, Polakom – uczestnikom partyzantek radzieckiej i jugosłowiańskiej, a także francuskiego ruchu oporu; żołnierzom polskim walczącym w szeregach wojsk sojuszniczych oraz wszystkim tym, którzy do dnia zakończenia działań wojennych swoją wzorową służbą w oddziałach wspomagających jednostki walczące przyczynili się do zwycięstwa.