Moris to mieszaniec urodzony 12 listopada 2021r.
Moris uwielbia zabawy szarpakiem, oraz rozrywać pluszowe, piszczące zabawki.
Od samego początku Moris miał lęk separacyjny , który był leczony u behawiorystki. Żadne ćwiczenia na Morisa nie działały, pomogły tabletki Bioxetin oraz Anafranil.
Od września Moris nie bierze tabletek, podczas mojej nieobecności gdy jestem w pracy czyli ok.9 h zawyje może 4x więc jest ogromny progres. Przy tabletkach nie wyje wcale natomiast nie chciałam cały czas faszerować go lekami.
Po roku bycia ze mną Moris okazał pierwszą agresję podczas wycierania łapek po spacerze co zawsze mieliśmy w zwyczaju.
Nagle nie pozwolił sobie tego robić i wyskakiwał z zębami. Do tego doszło czesanie, zakładanie/ściąganie obroży czy szelek.
Behawiorystka niestety zamiast próbować z tego wyjść zalecała, aby nie robić tego co nie lubi, odsuwać się, nie prowokować itp.
Tak też wszystko zaczęło postępować.
Rok temu uczęszczałam na szkolenia, które jak najbardziej są przeprowadzane profesjonalnie natomiast bardzo kosztowne i nie jestem w stanie dalej tego kontynuować.
Moris zaczął reagować agresją w zwykłych sytuacjach , natomiast nie jest to powtarzalne. Ja już wiem kiedy jak zareaguje bo znam go na tyle ,że widze po jego reakcji , zachowaniu ,że zaraz może być "odpał". Niestety Moris potrafi nagle ugryźć chociażby w sytuacji gdy chciałabym obudzić śpiącą osobę. Partnera ugryzł gdy go głaskał (pies sam podszedł się tulić) i nagle w trakcie głaskanio go ugryzł , czy gdy mój brat chciał mu dać kawałek kiełbasy.
Moris jest kastrowany. Jest cudownym , kochającym pieskiem , uwielbia się bawić, tulić , potrafi kilka komend. Najchętniej to by spał na łóżku i całymi dniami biegał spuszczony ze smyczy co jest możliwe tylko gdy ktoś ma ogródek ponieważ na wolnej przestrzeni się nie usłucha, a będzie uciekał przy próbie złapania go.
Moris nie miał wcześniej kontaktu z dziećmi więc nie wiem jak reaguje. Do innych psów na spacerze różnie ... z jednymi się bawi , do drugich rzuca.
Kocham go z całego serca, ale nie potrafię mu pomóc , wiem że gdzieś został popełniony błąd z którego nie umiem wyjść; Nie chcę aby trafił do schroniska , chce mu znaleźć kochający dom , kogoś kto radzi sobie z takimi psami i nie odda go do schroniska gdy coś pójdzie nie tak. Niestety w moim przypadku boję się ,że dojdzie do jakiegoś nieszczęscia a nie panuje już nad tym.
Dlatego proszę o pomoc bo Moris zasługuje na dobry dom i szczęście, może ktoś bardziej stanowczy i z podejściem mu pomoże i da sobie z nim radę.