Akcja powieści rozgrywa się na Grenlandii w XX wieku. Utwór opowiada o dorastaniu chłopca w skrajnych warunkach Dalekiej Północy, z dala od wszelkiej cywilizacji. Tematyka koncentruje się wokół tematu przetrwania, walki o jutro. Autorzy przybliżają w swoim utworze kulturę eskimoską, tradycję oraz mity i legendy. Narrator jest wszechwiedzący, wypowiadający się w trzeciej osobie.
Chłopiec - Odarpi, uczył się sztuki przetrwania w tym trudnym terenie od ojca. Nabytą od ojca umiejętność budowania śnieżnego igloo wykorzystuje podczas podczas śnieżnej zamieci, gdy musi się ratować przed zamarznięciem. Następną umiejętnością przejętą od ojca jest polowanie, do którego używa psiego zaprzęgu. Już podczas drugiego polowania udaje mu się zabić morsa, co pozwala jego rodzinie przetrwać trudny czas zimy. Mięso z tego zwierzęcia pozwala na przetrwanie przez długi czas. Po minięciu nocy polarnej chłopiec ponownie wyrusza na polowanie, którego łupem pada niedźwiedzica. Natomiast młody niedźwiadek zostaje przyjacielem chłopca. Młodzieniec pod nadzorem ojca nabiera wprawy w polowaniu. W cieplejsze miesiące poluje na ptaki i wybiera jaja z gniazd. Egigwa, dumny z chłopca, sprawia mu prezent – kajak z foczych skór.
Podczas kolejnej zimy polarnej czytelnik obserwuje życie w osadzie Eskimosów: zwyczaje, legendy i baśnie, które rodzice opowiadają potomstwu. Opisane są obowiązki, spadające na Odarpiego, który zajmuje się utrzymaniem zaprzęgu, doglądaniem psów. Między chłopcem z niedźwiedziem zawiązuje się przyjaźń. Zwierzę z czasem dorasta i staje się olbrzymem; w końcu wybiera wolność.