Obraz abstrakcyjny o wymiarach 120 × 100 cm, utrzymany w chłodnych odcieniach błękitów i morskich zieleni z mocnymi akcentami rdzy i czerni. Kompozycja oparta jest na pionowych smugach i warstwach, które przypominają deszcz spływający po metalowych strukturach lub odbicia żurawi stoczniowych w wodzie. Rdzawy kolor przywołuje na myśl korozję i przemysłową przeszłość, podczas gdy błękity i turkusy symbolizują głębię morza oraz niebo nad Zatoką Gdańską. Obraz emanuje spokojem, ale też nostalgią — jakby dokumentował zanikający świat ciężkiego przemysłu spotykającego się z naturą. Dzieło jest hołdem dla Gdańskiej Stoczni — miejsca surowego, ale pełnego historii i ducha pracy.