Książka O bohaterskim koniu i walącym się domu, wydana w roku 1906, stanowi w twórczości poety okres zamknięty i odrębny. Zawiera ona rzeczy najprostsze, obok najbardziej wyrafinowanych, łączy największe przeciwieństwa, miesza to, co zazwyczaj wyklucza się wzajemnie. Znajdziemy tam rozpamiętywania dzieciństwa, tchnące modlitewną powagą, obok cynicznych uwag. Najtkliwsze rozrzewnienie, wyrażone z bezpośredniością duszy naiwnej i prostej, i przerafinowany kunszt zjadliwego satyryka. Korną wiarę i bluźnierstwa. Święte oburzenie duszy, w umiłowaniach krańcowej, i gorzkie zobojętnienie, zaprawione swawolą sceptyka-relatywisty. Znajdziemy świątynną powagę i brutalność, niepochwytną, subtelną symbolikę i karczemną rubaszność. Tchnie ona na przemian wiarą i zwątpieniem, obojętnością i pasją, dobrocią i jadem, przepaja ją skarga i wzgardliwe lekceważenie.
 Mogło to, oczywiście, zdezorientować czytelnika: żadne też z dzieł literatury tego okresu nie spotkało się z takiem zupełnym niezrozumieniem, zarzutami dziwactwa, jak to właśnie[1]. Forma tych poezyj prozą, miejscami do niczego nie dająca się porównać, to prymitywnie prosta, niby notatnik poety, pisany dla siebie, niekiedy jakby z niedbalstwem duszy samotnej i zgorzkniałej, z dawna od troski o zewnętrzność odwykłej, to znów wymagająca wytwornej kultury intelektualnej, znajomości kultur obcych, wreszcie zgrzyty i dysonanse nakazują, zmuszają czytelnika do coraz to innego nastawienia.

Rok wydania 1976. Państwowy Instytut Wydawniczy. Książka w stanie dobrym, uszkodzenia widoczne na dolnej krawędzi przedniej okładki, w środku niewielkie zagięcia kartek w tym samym miejscu obecne.

Wystawiam więcej aukcji, nie tylko literaturę, proszę się z nimi zapoznać a nuż znajdą Państwo coś interesującego.