Nowa książka "Wszystkie szczęśliwe rodziny" autorki Hervé Le Tellier.

Autobiograficzna proza autora słynnej Anomalii, Jakie dzieciň- stwo miał twórca najpoczytniejszej powieści ostatnich lat? Nie był bity, głodzony, wykorzystywany, uczęszczał do dobrych szkół, otrzymał solidną edukację. Wszystkie szczęśliwe rodziny to książ ka w duchu Didiera Eribona | Annie Ernaux, tyle ze à rebours, opowiada bowiem o dorastaniu we francuskiej wyższej klasie średniej. Czy burżuazyjne korzenie i arystokratyczne nazwisko potrafią lepiej człowieka wyposażyć?

Z książki wyłania się tragikomiczny obraz środowiska uwięzio nego w gorsecie konwenansów, rządzonego gra pozorów i chłod nym dystansem, a także pokolenia, które Hervé Le Tellier opisuje jako obiecujące, ale nieokreślone, z młodością wciśniętą mie dzy okupację a wojnę w Algierii, urodzonego za późno, zeby kolaborować, za wcześnie, żeby torturować" Na tle społecznych napięć i historycznych wydarzeń autor maluje portret rodzinny Otwarcie pisze o toksycznych relacjach z szaloną matką i skry wającym tajemnice ojczymem. Już w pierwszym zdaniu czytamy „Nie kochać rodziców - to byłoby gorszące. Gorsząca byłaby myśl czy jest, czy nie jest hańbą nie znajdować w sobie, mimo mło dzieńczych wysiłków, tak powszechnego uczucia miłości zwa nej synowską"

Nie jest to jednak narracja wypełniona resentymentem i złoś cią, autor potrafi mówić o cierpieniu bez patosu i z poczuciem humoru. Oprócz cierpkiej ironii także wobec samego siebie - mamy we Wszystkich szczęśliwych rodzinach czułość i stoicką akceptację życia. Nie żebrzę już o współczucie, a czas smutku minął podsumowuje pisarz.