Czy pies może się pogodzić z samotnością?
Może...
Gdy mija dzień za dniem, rok za rokiem, gdy nadzieja powoli gaśnie, a życie toczy się za kratami schroniskowego boksu...

Niuśka jest tu od 2017 roku. Nie pamięta już jak to jest być czyimś psem.
Nie wie co znaczy mieć swoje miejsce, mieć człowieka, który spojrzy na nią z miłością.
Nie zna ciepła domowej kanapy, nie zna spokojnych wieczorów u boku kogoś, komu na niej zależy.

Nie miała dobrego życia. Zanim trafiła do schroniska była przez kilka lat zamknięta w piwnicy. Tam nauczyła się, że nikt jej nie potrzebuje, że nie zasługuje na miłość.
Zamiast ciepła domu poznała jedynie smutek i samotność...

Kiedy w końcu została stamtąd zabrana świat na nowo się przed nią otworzył. Ale czy na pewno?
Bo od tamtej pory minęło wiele lat, a ona cały czas jest w tym samym miejscu...
Schronisko stało się jej domem, ale przecież nie tak powinno wyglądać jej życie...

Dziś Niuśka to starsza suczka. W porównaniu do młodszych psów nie prosi o wiele.
Nie oczekuje wspaniałych przygód, dalekich wędrówek czy szalonych zabaw.
Nie prosi o więcej niż los może jej jeszcze dać.

Marzy o spokoju.
O miękkim legowisku, pełnej misce i człowieku, który pozwoli jej w końcu poczuć co to znaczy być ważną i kochaną.
Zasługuje na ciepło, na miłość, na człowieka, który da jej wszystko czego nigdy nie miała.

Na spacerze idzie grzecznie, nie śpieszy się – bo dokąd miałaby się śpieszyć?
Przez całe życie nie miała nikogo kto by na nią czekał.

Niusia zasługuje na to, by choć na końcu swojego życia poczuć co to znaczy mieć prawdziwy dom!

Ma ok. 13 lat
Czeka w Schronisku dla Bezdomnych Zwierząt w Orzechowcach (Podkarpacie).