Spośród książek Marii Rodziewiczówny, które do tej pory przeczytałam, ta jest najbardziej feministyczna.

Maria Rodziewiczówna żyła w latach 1864-1944, więc jej życie przypadło na okres, gdy kobiety walczyły o swoje prawa.
Z kartek książki aż krzyczy nierówność w pozycjach i możliwościach kobiety i mężczyzny. Żona jako własność męża - to normalna sprawa.

"Nieoswojone ptaki", to smutna historia dwojga młodych ludzi o tym jak proza życia potrafi zabić wielkie zauroczenie. Bo to nie była prawdziwa miłość, dlatego umarła, a wręcz zamieniła się w nienawiść.
Pozostaje wziąć się do pracy i walczyć o przeżycie. I dziękować za pomoc zwykłych, prostych choć obcych ludzi o wielkim sercu.
Pochwała pracy, które jest remedium na wszystkie smutki, na niedolę fizyczną i duchowe rozterki.

Dla mnie jedna z lepszych książek Rodziewiczówny. Nie tylko ckliwy romans, ale książka z przesłaniem, która mogła być wskazówką dla ówczesnych kobiet.