Narzuty dwuosnowowe wykonywano ręcznie,  na specjalnych krosnach. Pierwotnie służyły jako przykrycie ołtarzy w kościołach oraz w dworach jako nakrycie na stoły i łóżka. W niektórych domach przyjęło się wieszanie tego typu tkanin na ścianach. Stopniowo zaczęły docierać na wieś, gdzie stały się obowiązującą częścią wiana przekazywanego córkom przez matki, z pokolenia na pokolenie, co przyczyniło się do ich trwania w kulturze. Najwięcej pozostało ich na Podlasiu, terenów, które słynie z tkactwa dwuosnowowego.

Tkaniny składają się z dwóch warstw w przeciwstawnych kolorach, przy czym obie warstwy połączone są ze sobą na brzegach i w miejscu wzoru. Wzór jest po obydwu stronach identyczny w kształcie, ale przeciwstawny kolorami. To kolorystyczne zróżnicowanie opiera się na zasadzie negatywu i pozytywu.

Tkanina proponowana w aukcji wykonana na początku lat 80. XX w. z nici wełnianej i ozdobiona wzorem tradycyjnym (kapowym), typowym dla regionu. Używana, w stanie bardzo dobrym.

Brąz z bielą (kremową naturalną wełną)

Wymiary bez frędzli: 180 x 140 cm.