Nadziak, ankus, czekan ceremonialny do szabel.

Ankus (hind. mahut, bir. uzi) – oścień, bodziec, przyrząd którego używa kornak przy powożeniu słoniem. Przypomina on kształtem nadziak lub mały bosak marynarski. Wykonany w całości z metalu lub o żelaznym żeleźcu, a drewnianym trzonku długości 40-80 cm.

W przypadku słoni bojowych, gdy kornak widział, że nie jest w stanie zapanować nad rozszalałym zwierzęciem, miał obowiązek go zabić przez przebicie mu karku ankusem. Jeśli zaś nie był w stanie tego zrobić (kornaka strącił słoń lub zabił żołnierz strony przeciwnej), postępująca za słoniem bojowym lekkozbrojna piechota przecinała mu ścięgna w tylnych łapach, co skutecznie go unieruchamiało. Dzięki temu rozszalałe zwierzę nie wyrządzało szkody własnej armii.

Ankus ceremonialny, bogato zdobiony.

Trzonek drewniany, wykonany z ozdobnego drewna, okuty mosiężnymi, ażurowymi plakietami. Żeleźce wykonane z mosiądzu, Z jednej strony kolec, z drugiej sylwetka słonia.

Długość całkowita 49 cm.

wysokość żeleźca: 13,5 cm

szerokość żeleźca: 11 cm

Przedmiot pięknie komponuje się z patriotykami, jeszcze lepiej z bronią białą, jest unikatowy i niepowtarzalny - wspaniała rzemieślnicza, artystyczna, unikatowa i przede wszystkim w całości ręczne wykonanie.

Bardzo rzadko tego typu przedmioty pojawiają się na rynku.