Witam.
Poznańska ESA należy do pionierów w gronie prywatnych firm krajowych, które powstały w latach dziewięćdziesiątych.
Takie głośniki jak w Trillo można spotkać w zestawach wielu czołowych producentów amerykańskich, niemieckich czy brytyjskich. Niskośredniotonowy 14-centymetrowy Seas MT14 ma membranę z XP (stosuję tu nazwę materiału używaną w niemieckich katalogach głośników Seasa, w materiale informacyjnym firmy ESA i w niektórych czasopismach niemieckich spotkałem też nazwę TPX). Jest to tworzywo sztuczne zewnętrznie przypominające nieco polipropylen. Membrany z XP są jednak bardziej przezroczyste i mają według Seasa lepsze właściwości mechaniczne, czyli większą sztywność przy jednoczesnym zachowaniu dobrego tłumienia wewnętrznego materiału. Głośnik MT14 zastosowany w Trillo to model bliźniaczy w stosunku do WT171, który pracował w bardzo udanych kolumnach Qba Sobieski. MT14 ma w centralnej części stożek fazowy zamiast typowej kopułki ochronnej. Cewka ma średnicę 26 mm, a magnes 93 mm.

Wysokotonowy głośnik produkcji duńskiego Scanspeaka to znana 19-milimetrowa tekstylna kopułka D2010. Ma ona niską częstotliwość rezonansową wynoszącą 800 Hz i spory zakres liniowych wychyleń. Przy zewnętrznym brzegu kopułki ukształtowane jest łagodne lejkowate ujście, a przednia płytka pokryta jest miękką gąbką. Jest to głośnik z powodzeniem wykorzystywany przez kilku znanych producentów brytyjskich i ogólnie ma już status klasyka. Porównywanie głośników na podstawie samej tylko znajomości typu jest jednak trochę niebezpieczne. Często spotyka się wersje modyfikowane, na zewnątrz nie różniące się niczym od standardowych. Z drugiej zaś strony nie uważam, by modyfikowane wersje głośników różniły się klasowo od wersji podstawowych. Korekty wprowadzane do głośników nie tyle służą zmianie klasy komponentów, co zwiększeniu swobody działania projektanta mogącego dzięki modyfikacjom dopasować parametry do konstrukcji całego zestawu.
Zwrotnica działa na częstotliwości 3200 Hz. Podane przez producenta pasmo przenoszenia wynosi 46-24000 Hz (+/-3dB). O warunkach pomiaru nic nie wspomniano. Zwykle pasmo kolumn podaje się dla pomiaru bezechowego na osi, a z tego co mi wiadomo o zastosowanym głośniku niskośredniotonowym taki wynik jest niemożliwy do uzyskania. ESA nie jest jedynym producentem stosującym praktykę upiększania parametrów pomiarowych. Powstała na rynku dość paradoksalna sytuacja. Otóż nagminne naciąganie parametrów drukowanych w katalogach firmowych powoduje, że producenci podający rzetelne dane przy ewentualnych porównaniach parametrów mierzalnych wypadają bardzo słabo. Powstaje też presja by podawać przesadnie optymistyczne parametry w celu "dorównania" konkurencji. Ogólnie radzę by zawsze zachować sporą ostrożność w odniesieniu do efektywności i dolnej granicy pasma przenoszenia.

Symbolicznym podkreśleniem zmian, które zaszły w działalności ESA jest nazewnictwo modeli. Nie ma już oznaczeń cyfrowych, nazwy zaczerpnięto ze zbioru terminów muzycznych, zwłaszcza tych charakterystycznych dla okresu baroku.

Trillo jest kolumną przeznaczoną do niewielkich pomieszczeń i do umieszczenia na podstawkach. Producent zaleca niezbyt szerokie rozstawienie zestawów i skierowanie ich w stronę słuchacza. Głośnik wysokotonowy jest trochę przesunięty względem środka ścianki i zestawy wykonane są jako lustrzana para. W instrukcji nie podano czy zaleca się umieszczenie głośników do wewnątrz czy też na zewnątrz - najwidoczniej optymalny wariant użytkownik ma ustalić eksperymentalnie.

Przednia ścianka pokryta jest korkiem. Korek nie jest szczególnie efektywnym materiałem pochłaniającym, sądzę więc, że jego zastosowanie służy głównie podniesieniu walorów estetycznych. Ścianki są okleinowane naturalnym fornirem i lakierowane. Maskownica rozpięta jest na ramce z MDF.

Umieszczony na tylnej ściance tunel bass-reflex ma wymiary 5x9 cm. Skrzynka ma wytłumienie na ściankach.
Patrząc na najnowsze kolumny ESA, czy na wcześniej recenzowane Qba, nie sposób się oprzeć wrażeniu, że najnowsze konstrukcje krajowe pod względem zastosowanych komponentów przypominają zestawy takich firm jak ProAc czy Spendor.

Obudowa jest zestrojona na około 65 Hz. Impedancja ma minimum w wyższym basie i tylko nieznacznie spada w tym miejscu poniżej 8 omów. Trillo nie będzie więc pobierać ze wzmacniacza szczególnie dużych prądów. Minusem jest jednak duży wzrost impedancji na średnich tonach. Charakterystyka częstotliwościowa ma jedną swoistą cechę - szeroką i płytką dolinę pokrywającą znaczną część górnego zakresu średnicy i niższej części wysokich tonów od ok. 1 kHz do 6 kHz. Poza tym krzywa jest stosunkowo gładka.

Uwaga, oferta dotyczy tylko monitorów bez standów i zworek, natomiast dodaje oryginalne blaszkozworki. Maskownice w bardzo dobrym stanie.